Succes begint bij een juiste instelling

Een stukje uit 'Verkopen, een vak apart' van Chris Peters:

"Door een schoenfabriek uit het zuiden van het land werden destijds twee vertegenwoordigers uitgezonden naar Afrika om daar schoenen te verkopen en de markt te verkennen. Al na twee dagen in Afrika belde de ene vertegenwoordiger naar de zaak met de vraag of er voor hem een retourticket kon worden gestuurd. Zijn motivatie: 'Er is hier geen schoen te verkopen, want men loopt hier allemaal op blote voeten'.

Nog geen half uur later belde de andere vertegenwoordiger met de dringende vraag of er met spoed extra orderblocks konden worden toegezonden. Op de vraag waarom hij blijkbaar zo succesvol was, luidde het ntwoord: 'Het is niet aan te slepen, want ... men loopt hier allemaal op blote voeten!'

Een ander verhaal:

In een bepaald bedrijf blijkt dat de dagomzet op vrijdag veruit het laagst is.  Alle andere dagen van de week verloopt de verkoop goed en tamelijk gelijkmatig, maar de vrijdag levert elke week weer een schril contrast op. Men weet niet beter. Men is er eigenlijk al aan gewend. Door het hele bedrijf heen. 

Er is uiteraard ook een aantal mogelijke oorzaken bedacht. Zelfs bij het opstellen van de verkoopbudgetten wordt er rekening mee gehouden. 

Het lijkt ook wel of de verkopers op die dag meer binnen zijn dan buiten. Dat lijkt niet alleen zo, dat is ook zo. Zij weten als geen ander dat er op vrijdag nauwelijks iets te verkopen valt. Dat is immers al jaren het geval en daarover is al genoeg gezegd en geklaagd. 

Het is weer tijd voor de periodieke verkoopvergadering. De omzetcijfers zijn als verwacht. In de detailoverzichten per verkoper is het beruchte 'vrijdagsverschijnsel' weer duidelijk zichtbaar. Behalve bij de verkoper die pas kort in dienst is. Hij presteert goed en 'zijn' vrijdag is bepaald niet minder dan de andere dagen van de week. Hij ontvangt de complimenten van de verkoopleiding en er wordt hem gevraagd waarom hij geen hinder heeft van die lastige vrijdag. De term 'lastige vrijdag' moet hem even worden uitgelegd. 

Zijn antwoord luidt: 'Dàt wist ik niet!'

Daar had hij nog niet van gehoord!

Hier wordt kort en krachtig duidelijk gemaakt hoe belangrijk bepaalde invloeden, bepaalde aannames, zijn op je functioneren. Van invloed op je manier van denken, op je instelling, op je succes."

Eindconclusie: Think happy thoughts! Als je positief denkt, zullen er meer positieve dingen in je leven gebeuren. Temeer omdat je je focus naar het halfvolle glas verlegt ipv naar het halflege. Het zit allemaal in je eigen perceptie

ADHD

't Is officieel, ik heb ADHD. Vandaag bij mezelf vastgesteld na het doorbladeren van 'Hulpgids ADHD' door Edward Hallowell & John Ratey

De voornaamste symptomen van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit zijn snel afgeleid zijn, impulsiviteit en rusteloosheid.

Enkele van de kenmerken zijn dan ook dat mensen met ADHD:

- moeite hebben om hun geweldige ideeën om te zetten in zinvol handelen 

- moeite hebben om een ander uit te leggen wat er in hen omgaat

- moeite hebben om met geld om te gaan en verstandige financiële plannen te maken

- een lage frustratietolerantie hebben

- een hoogst intuïtieve aanpak hebben

- een hartelijk en gul gedrag tentoonspreiden met een vrijgevigheid die soms te ver kan gaan

- een opmerkelijk doorzettingsvermogen en vasthoudendheid hebben

- een originele manier van denken hebben die niet in een hokje past

- moeite hebben met orde scheppen

- ongeduldig zijn

- een neiging tot non-conformisme hebben

- vaak een onvermogen hebben om van hun fouten te leren waardoor ze vaak dezelfde fout opnieuw maken

- afwisselend heel meelevend en heel afstandelijk zijn

- chronisch afdwalende gedachten hebben, ook wel 'aandachtstekort' genoemd, waarbij ze de neiging hebben om halverwege een pagina of een gesprek af te haken of af te dwalen. Ze hebben tevens de neiging om abrupt over te gaan naar een ander onderwerp.

- een hoog mentaal en lichamelijk energieniveau hebben

- doorgaans erg creatief zijn

- moeite hebben om dingen te onthouden

- de neiging hebben om onnodig te piekeren (in combinatie met de neiging om zich niet druk genoeg te maken als er wel reden is tot zorg)

- de neiging hebben om hulp van anderen af te wijzen (in combinatie met de drang om anderen te helpen)

- een ongebruikelijke kijk op het leven hebben, met een absurd gevoel voor humor en een onvoorspelbare benadering van alles en iedereen

- graag op zoek gaan naar sterke prikkels en aangetrokken worden door gevaar en opwinding

- een hoge mate van onvoorspelbaarheid en impulsiviteit bezitten

- ...

Je moest er maar een paar kunnen aanvinken om ADHD te hebben. Ik kon ze vrijwel allemaal aanvinken. :S Met het enige verschil echter dat veel dingen meer op de Nathalie van vorig jaar van toepassing zijn dan op wie ik nu ben. Of misschien moet ik het pré- & post-Thailand noemen?

Ik sta er nog steeds versteld van hoe de Vippasana training me terug in contact heeft gebracht met mijn 'échte' ik. Ik heb me zelfs nooit eerder zo sterk in contact gevoeld met mijn ware zelf als nu. Alles blijkt plots te kloppen. Als ik iets zeg, dat niet strookt met mijn buikgevoel, word ik me daar ook meteen van bewust en corrigeer ik mezelf.

Zoals ik onlangs tegen een vriend zei dat het hele 'rock & roll' gegeven voor mij nu toch wel een beetje gepasseerd was. Sure, ik zal altijd wat R&R blijven maar elk weekend uw lamp uitzuipen, u begaaien tot in de vroege uurtjes? Die periode is precies wat voorbij. Ik ga niet beweren dat er niet eens een uitspatting meer zal zijn maar de behoefte is veranderd in een drang naar iets diepers. Waar ik vroeger niet zo intiem kon zijn in mijn vriendschappen, hecht ik er nu meer dan ooit belang aan. Spelen met de kids van een vriendin op de speeltuin, een barbeque voor 40 mensen klaarmaken met 1 van je beste vriendinnen, een reis plannen met een vriend, ...

En waar ik mijn ouders ooit gehaat heb, het talloze keren met slaande deuren ben afgebold, begin ik hoe langer hoe meer warmte voor hen te voelen. Sure, ze hebben fouten gemaakt maar ik begrijp meer en meer dat ze niet in de eerste plaats mijn ouders zijn. Ze zijn in de eerste plaats mensen. In een tweede plaats man en vrouw (en bijgevolg van verschillende planeten afkomstig). Vervolgens zijn ze een koppel. Al die dingen maken dus ook dat ze niet perfect kunnen zijn. En opnieuw, er zullen gerust nog dagen komen dat ik ze de nek kan omdraaien maar die dagen minderen. Negatieve gevoelens zijn minder intens en van minder lange duur. 

Is dit wat 'ouder worden' heet of maakt het allemaal deel uit van de persoonlijke groei waar ik de laatste jaren mee ben bezig geweest?

Ik weet het niet maar ik laat het op mij afkomen. Met een glimlach. En met mildheid voor mezelf. Want ik ben ook maar een mens. Bovendien een mens met ADHD. Dus die fouten die ik zelf nog ga maken zullen ongetwijfeld niet bij 1 keer blijven ook niet :)