Gisteren mijn derde en vierde duik gedaan bij Sail Rock. Superleuke locatie, superveel vissoorten gezien. Zelfs een stukje langs een schoorsteen afgedaald. Was megafijne dag met een grote groep jonge mensen van zo een beetje overal. Na het duiken, lunch op de boot, biertjes, spelletjes, echt supergezellig!
Ben zo een beetje verbrand geraakt over gans mijn lijf, dat was iets minder. Denk dat het nog wat vroeg was om van factor 25 naar factor 15 over te schakelen. Auaaauwwwwtsch!!! :S Ook een enorme blaar boven mijn linkerhiel van mijn flipper en een mega blauwe plek op mijn linkerelleboog omdat ik mij mispakte bij het uit het water komen en bijgevolg keihard tegen de kant sloeg met mijn arm. But hey, als het dat maar is he.
Vond het dan ook een super raar gevoel om de cursus te beeindigen. Certificaat hebben is leuk natuurlijk maar vond 4 duiken echt te weinig en voelde niet zo goed dat dit mijn laatste duiken al gingen zijn. Heb me dan maar wat geinformeerd en besloten om gelijk de advanced open water bij te doen. Dat betekent 3 dagen langer op Koh Tao en 5 extra duiken :) Vaardigheden die ik ga bij leren azijn navigatie (kompas) diep duiken (tot 30m) en nachtduiken. Daarnaast kan ik al een introductie doen voor 2 special courses en ik denk dat ik ga opteren voor onderwaterfotografie en bouyancy device control. oftewel het perfectioneren van je evenwicht etc.
Heb vanavond mijn eerste nachtduik dus ben daar al enorm opgewonden over :)
Deze namiddag ook nog een duik opstaan overigens maar dat is wat ze een cleaning dive noemen en ze 1 keer in de maand gratis organiseren voor ieder die wilt. Is eigenlijk gewoon een steentje bijdragen aan de ecologie en erop uit trekken om onderwater vuilnis op te ruimen. Geweldig initiatief vind ik dat!
Gisteren overigens mijn eerste feestje gehad hier. Hoewel ik er hoop en al 2 uurtjes ben gebleven en tegen kwart voor 2 al in mijn bed lag. Was echt een nutteloze dag nadat we terugkwamen van Sail Rock eigenlijk. De jongens gingen dan maar gewoon drinken en wachten totdat de fuif begon wat er zo een beetje op neer kwam dat we vanaf 17u30 tot middernacht hebben gedronken, spelletjes gespeeld en gezeverd met een groep van gemiddeld 10 man op het terras van iemand zijn bungalow. Heb nog nooit van mijn leven zo lang moeten wachten om naar een feestje te kunnen gaan en ben het eerlijk gezegd ook niet meer van plan. :)
Anyway, sebiet dus opruimduik, daarna tukje doen denk ik en nog wat theoretisch materiaal doornemen en dan nachtduik. Ga op 1 juli terug naar Koh Phan Gnan waar ik normaal gezien ga blijven tot de 6de. Eerst twee dagen reiki dan 3 dagen cursus voetmassage. Daarna naar Koh Samui waar ik mijn visum moet gaan verlengen en dan nog een weekje naar Wat Po in Bangkok. Dat is tenminste hoe de agenda er nu uitziet. Dat zou dan ook nog steeds betekenen dat ik een week ofzo vroeger zou thuis zijn dan verwacht maar aangezien die planning nu al om de twee dagen veranderd is, hou ik me er niet al te strikt aan... Moet alleen oppassen met het veranderen van mijn vliegtuigtickets en dat visum geregeld hebben voor ik naar Bangkok ga.
That's it for now. Tort alles weer verandert ;)
zaterdag 27 juni 2009
vrijdag 26 juni 2009
Eerste twee duiken in open water
Deze morgen vertrokken om kwart na 7 voor de eerste twee duiken op zee. Man, man, zenuwen dat ik had! Het werd helemaal erg toen ik op de rand van de boot stond, ik voelde mij net hetzelfde als ik enigszins verschillend is in beide ervaringen :), voelt het letterlijk en figuurlijk als een grens verleggen. Flippers gingen nog een beetje alle kanten op een keer dat ik in het water lag maar eens op de rug ging dat ook een pak beter. De eerste duik was ik nog veel aan het nadenken zoals: blijven ademen, slikken, blijven ademen, slikken, blijven ademen, slikken, ... Zo snel had ik nog geen oog voor de scholen vissen die passeerden. Ik zat eerder te denken: shit, sebiet zwem ik hier tegen een koraal of een rots op. Gelukkig bleef Ben superkalm en checkte constant of alles in orde was.
De tweede duik was op een andere locatie en ging al een pak makkelijker. Kon er veel meer van genieten. Oefende ook nog een paar vaardigheden onder water zoals masker laten vollopen en terug leegmaken, pivoteren (is met je flippers de grond raken en met je bovenlichaam ophoog en omlaag gaan enkel en alleen door je ademhaling (longinhoud vergroten, borstkas uitzetten en terug leeg laten lopen) Echt niet zo simpel als het lijkt en buddy breathing (het alternatieve ademsysteem van je buddy in je mond steken - voor momenten waarop je zelf zonder zou komen te zitten - en het terug wisselen naar je eigen mondstuk.
Supermooie koralen gezien en een pak vissen. Ken nog al de namen niet maar er waren triggervissen (geen idee hoe dat in het Nl heet), een murene, barracuda's, etc.
In de namiddag mijn laatste twee hoofdstukken met Ben overlopen. Ik was zo moe van het duiken dat het echt supermoeilijk was om mijn aandacht erbij te houden. Lettertjes begonnen tegen het einde voor mijn ogen te dansen van vermoeidheid dus moest even pauzeren voor het finale examen waarop ik 45 op 50 scoorde. Niet slecht :) En dan ook nog te bedenken dat ik de video en het boek in het NL had bekeken en al de rest in het Engels had gedaan. Bijgevolg kan ik sommige dingen enkel maar in het Engels benoemen but who cares :)
Was toch een behoorlijke boterham om erin te pompen op zo korte tijd - en ik wou het ook echt goed doen- maar er waren een pak ezelsbruggetjes die Ben er tot vervelens toe had ingepomt die ik nu met gemak en tot in het oneindige kan herhalen :)
Of wat dacht je van:
Bangkok Women Really Are Fellows :)
(oftewel de verschillende stappen van een buddy-check vooraleer je het water kan induiken)
Buoyancy Device Control
Weight Belt
Releases
Air
Final Ok
Of: No Air Can Be Bad
(de 5 mogelijke manieren om een noodopstijging vanuit het water te doen)
Normal ascending
Alternative air device (het tweede apparaat van je buddy gebruiken)
Controlled Emergency Swimming Ascent (zachtjes blijven uitademen en een langgerekte 'Aaaaaaa' zeggen terwijl je opstijgt)
Buddy Breathing (met twee personen beurtelings via hetzelfde device ademen en samen opstijgen)
Buoyant Emergency Descent (door je loodgordel af te gooien)
Anyway, ik heb bij deze dus eigenlijk mijn PADI-certificaat al gehaald - jeuj- maar morgen staat er nog een dagduiktrip gepland tot 18 meter. Blijkbaar moet het een supermooie locatie zijn want het grootste deel van de begeleiders gaat puur voor zijn eigen plezier mee. Ben benieuwd dus! Hoop nog altijd dat ik een walvishaai te zien krijg (een koppel Hollanders dat hier eergisteren huhn allereerste duik deden, hadden geluk) maar zoals ik al zei, je moet echt geluk hebben.
Keelpijn is overigens nog altijd aanweig maar ik kon natuurlijk niet verwachten dat die na 3 antibioticapillen ging verdwenen zijn. Heb overigens Air Babylon ook alweer uit en gaan ruilen voor weer een ander boek :)
Nu nog effe een Pad Thai naar binnenslaan ofzo en dan mijn bed in. Morgen is het weer kwart na 7 :)
Heb nog niet al te veel uitgeslapen sinds ik hier in Thailand zit moet ik zeggen :)
De tweede duik was op een andere locatie en ging al een pak makkelijker. Kon er veel meer van genieten. Oefende ook nog een paar vaardigheden onder water zoals masker laten vollopen en terug leegmaken, pivoteren (is met je flippers de grond raken en met je bovenlichaam ophoog en omlaag gaan enkel en alleen door je ademhaling (longinhoud vergroten, borstkas uitzetten en terug leeg laten lopen) Echt niet zo simpel als het lijkt en buddy breathing (het alternatieve ademsysteem van je buddy in je mond steken - voor momenten waarop je zelf zonder zou komen te zitten - en het terug wisselen naar je eigen mondstuk.
Supermooie koralen gezien en een pak vissen. Ken nog al de namen niet maar er waren triggervissen (geen idee hoe dat in het Nl heet), een murene, barracuda's, etc.
In de namiddag mijn laatste twee hoofdstukken met Ben overlopen. Ik was zo moe van het duiken dat het echt supermoeilijk was om mijn aandacht erbij te houden. Lettertjes begonnen tegen het einde voor mijn ogen te dansen van vermoeidheid dus moest even pauzeren voor het finale examen waarop ik 45 op 50 scoorde. Niet slecht :) En dan ook nog te bedenken dat ik de video en het boek in het NL had bekeken en al de rest in het Engels had gedaan. Bijgevolg kan ik sommige dingen enkel maar in het Engels benoemen but who cares :)
Was toch een behoorlijke boterham om erin te pompen op zo korte tijd - en ik wou het ook echt goed doen- maar er waren een pak ezelsbruggetjes die Ben er tot vervelens toe had ingepomt die ik nu met gemak en tot in het oneindige kan herhalen :)
Of wat dacht je van:
Bangkok Women Really Are Fellows :)
(oftewel de verschillende stappen van een buddy-check vooraleer je het water kan induiken)
Buoyancy Device Control
Weight Belt
Releases
Air
Final Ok
Of: No Air Can Be Bad
(de 5 mogelijke manieren om een noodopstijging vanuit het water te doen)
Normal ascending
Alternative air device (het tweede apparaat van je buddy gebruiken)
Controlled Emergency Swimming Ascent (zachtjes blijven uitademen en een langgerekte 'Aaaaaaa' zeggen terwijl je opstijgt)
Buddy Breathing (met twee personen beurtelings via hetzelfde device ademen en samen opstijgen)
Buoyant Emergency Descent (door je loodgordel af te gooien)
Anyway, ik heb bij deze dus eigenlijk mijn PADI-certificaat al gehaald - jeuj- maar morgen staat er nog een dagduiktrip gepland tot 18 meter. Blijkbaar moet het een supermooie locatie zijn want het grootste deel van de begeleiders gaat puur voor zijn eigen plezier mee. Ben benieuwd dus! Hoop nog altijd dat ik een walvishaai te zien krijg (een koppel Hollanders dat hier eergisteren huhn allereerste duik deden, hadden geluk) maar zoals ik al zei, je moet echt geluk hebben.
Keelpijn is overigens nog altijd aanweig maar ik kon natuurlijk niet verwachten dat die na 3 antibioticapillen ging verdwenen zijn. Heb overigens Air Babylon ook alweer uit en gaan ruilen voor weer een ander boek :)
Nu nog effe een Pad Thai naar binnenslaan ofzo en dan mijn bed in. Morgen is het weer kwart na 7 :)
Heb nog niet al te veel uitgeslapen sinds ik hier in Thailand zit moet ik zeggen :)
donderdag 25 juni 2009
Eerste duikinitiatie in Koh Tao
Zit dus intussen in Koh Tao bij Sunshine Divers. Is hier super relaxed, behalve dat ik al serieus wat theorie voor de kiezen heb gehad. Iedereen blijft me zeggen dat het afleggen van je theoretisch examen voor je PADI een piece of cake is maar de perfectionist in mij wil het natuurlijk weer heel erg goed doen. Gewoon slagen is niet goed genoeg :)
Zat vanmorgen om 6 uur op mijn terras door mijn boek te bladeren toen er een Aussie voorbij kwam zwalpen en vroeg waarom ik in godsnaam zo vroeg op was en dat ik gek was dat ik aan het studeren was. Hij ging net slapen :)
Nu was ik ook niet vroeger opgestaan hoor. Ik was gewoon wakker. Nog afkickverschijnselen van het retreat denk ik. Heb vandaag in ieder geval al een aantal vragen moeten oplossen over de eerste 3 hoofdstukken en heb nog geen fouten gemaakt :) Ik klop hout voor het echte examen dat waarschijnlijk morgennamiddag plaats vindt. Sebiet toch nog even mijn boek vastnemen. Echt niet simpel hoor sommige dingen...
Ook mijn eerste initiatie gehad in het zwembad met Ben, mijn duikleraar en Sam, de fotograaf :)
Superleuke kerels! Krijg een 1 on 1 opleiding dus dat is wel zo goed. Makkelijker, sneller, etc.
Was zo raar die eerste keer met de fles onder water door je mond ademen. Met mijn yoga ademhaling deed ik het natuurlijk de eerste keer door mijn neus, amai ff verschieten! Maar het wende snel. Ik moet alleen nog een beetje beter leren op hetzelfde niveau te blijven hangen en ik heb wel veel last van druk in mijn oren dus veel slikken. Dat moet je sowieso toch elke meter doen. Heb overigens al 3 dagen last van keelpijn. Denk dat het van de airco komt die overal keihard hangt nte blazen. In ieder geval was ik begonnen met Strepsils maar die leken totaal niet te helpen dus nu heb ik antibiotica gekregen (dat geven ze hier blijkbaar voor alles :)) en heb ook wat Listerine gekocht om te spoelen. Gezien de keel-oorverbinding hebb ik er immers geen zin in dat de dingen gaan verergeren als ik morgen tot 12 meter diepte duik.
Zweet overigens echt wel peekes wat dat betreft, gene zever! Weer typisch ik, u inschrijven voor een duikcursus en niet eens te goei nadenken wat dat eigenlijk allemaal inhoudt. But hey, ge leeft maar ene keer, nie waar? En heb me zeer goed geamuseerd in het zwembad vandaag dus ik peins dat het er alleen maar beter op gaat worden.
Heb overigens 1 van mijn boeken die ik uitgelezen had ingeruild in 1 van de bookshops voor Áir Babylon', over alles wat er achter de schermen gebeurd in de vliegindustrie. Echt hilarisch!
Werd vanavond uitgenodigd op een drink in Dirty Nelly's of zoiets, een Irish Pub in de buurt van de pier om te vieren dat iemand bij Sunshine Divers zijn master diploma heeft gehaald.
Ik denk echter dat ik pas. Mag toch niet te veel drinken voor morgen, zeker nu niet met antibiotica.
Gonna hit the sack dus wish me all a good and especially safe diving trip tomorrow ;)
Zat vanmorgen om 6 uur op mijn terras door mijn boek te bladeren toen er een Aussie voorbij kwam zwalpen en vroeg waarom ik in godsnaam zo vroeg op was en dat ik gek was dat ik aan het studeren was. Hij ging net slapen :)
Nu was ik ook niet vroeger opgestaan hoor. Ik was gewoon wakker. Nog afkickverschijnselen van het retreat denk ik. Heb vandaag in ieder geval al een aantal vragen moeten oplossen over de eerste 3 hoofdstukken en heb nog geen fouten gemaakt :) Ik klop hout voor het echte examen dat waarschijnlijk morgennamiddag plaats vindt. Sebiet toch nog even mijn boek vastnemen. Echt niet simpel hoor sommige dingen...
Ook mijn eerste initiatie gehad in het zwembad met Ben, mijn duikleraar en Sam, de fotograaf :)
Superleuke kerels! Krijg een 1 on 1 opleiding dus dat is wel zo goed. Makkelijker, sneller, etc.
Was zo raar die eerste keer met de fles onder water door je mond ademen. Met mijn yoga ademhaling deed ik het natuurlijk de eerste keer door mijn neus, amai ff verschieten! Maar het wende snel. Ik moet alleen nog een beetje beter leren op hetzelfde niveau te blijven hangen en ik heb wel veel last van druk in mijn oren dus veel slikken. Dat moet je sowieso toch elke meter doen. Heb overigens al 3 dagen last van keelpijn. Denk dat het van de airco komt die overal keihard hangt nte blazen. In ieder geval was ik begonnen met Strepsils maar die leken totaal niet te helpen dus nu heb ik antibiotica gekregen (dat geven ze hier blijkbaar voor alles :)) en heb ook wat Listerine gekocht om te spoelen. Gezien de keel-oorverbinding hebb ik er immers geen zin in dat de dingen gaan verergeren als ik morgen tot 12 meter diepte duik.
Zweet overigens echt wel peekes wat dat betreft, gene zever! Weer typisch ik, u inschrijven voor een duikcursus en niet eens te goei nadenken wat dat eigenlijk allemaal inhoudt. But hey, ge leeft maar ene keer, nie waar? En heb me zeer goed geamuseerd in het zwembad vandaag dus ik peins dat het er alleen maar beter op gaat worden.
Heb overigens 1 van mijn boeken die ik uitgelezen had ingeruild in 1 van de bookshops voor Áir Babylon', over alles wat er achter de schermen gebeurd in de vliegindustrie. Echt hilarisch!
Werd vanavond uitgenodigd op een drink in Dirty Nelly's of zoiets, een Irish Pub in de buurt van de pier om te vieren dat iemand bij Sunshine Divers zijn master diploma heeft gehaald.
Ik denk echter dat ik pas. Mag toch niet te veel drinken voor morgen, zeker nu niet met antibiotica.
Gonna hit the sack dus wish me all a good and especially safe diving trip tomorrow ;)
maandag 22 juni 2009
Einde retreat en het VISA verhaal
Retreat is twee dagen geleden geeindigd (loop nog steeds wat echter met de blog door allerhande omstandigheden) Afscheid was vrij emotioneel eigenlijk. Waren een beetje onze kluts kwijt. Traantjes vloeiden alom.
Toch wel gek om zo 10 dagen met een groep mensen door te brengen die je van haar noch pluim kent en dat je ondanks de stilte toch een band begint op te bouwen.
Het was zelfs als dusdanig dat ik een soort van iLike - iDislike verdeling had binnen de groep en dat, toen de stilte eindelijk werd doorbroken, deze verdeling evengoed bleef bestaan. Grappig toch?
Bij momenten had ik zo bijna een 'LOST' gevoel :) 20 mensen van verschillende nationaliteiten gestrand op een eiland, trying to survive, haha!
De mix was dan ook zeer gevarieerd van 23 tot 55 jaar, vrouwen en mannen met alle mogelijke beroepen en afkomstig van echt overal ter wereld: Australie, USA, China, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Bulgarije, ... elk met hun eigen verhaal en reden waarom ze naar hier waren gekomen voor de retreat.
Zo was er Yolande van Nederland, 55 jaar oud, die een burn-out had en al twee eerdere retreats had gedaan op andere plaatsen. Ze omschreef WKT als een hardcore retreat en bleek er zo tevreden van te zijn na die 10 dagen, dat ze zich gelijk opgaf voor de volgende editie in juli.
Dan was er Sonja van Oosterijk, 33 jaar, een superlieve meid die in haar thuisland in de ICT-sector werkte waar ze echter zeer ongelukkig was met als gevolg dat ze al een par maanden met loopbaanonderbreking was en in Koh Samui woonde om na te denken wat ze met har toekomnst wilde doen. Na het retreat heeft ze overigens besloten haar ontslag te gaan indienen en ze denkt erover wat langer in Azie te blijven en te proberen om hier werk te vinden.
Verder was er Gabrielle (Gabby) uit Australie. Zij ging na het retreat doorreizen nar Polen om haar roots te gaan ontdekken en om een mondje Pools te kunnen leren zodat ze kon converseren met haar grootmoeder.
Er was Veronica (Ronnie), leeftijd onbepaald. Geboren in Afrika en had al een beetje over de hele wereld gewoond. Ik schat haar ergens achteraan in de 40 en zij was gewoon super gestoord maar op een leuke manier, blijven steken in een trip tijdens Woodstock ofzo. Ze verhuurde momenteel tipi's in het zuiden van Goa, India en was ook nog artieste. It figures! :)
Dan was er Joanna, het typische stereotype van de hard working businesswoman. Had heel haar leven in de entertainmentsector in LA gewerkt. Een paar ajar geleden ontslagen wegens de recessie en terug beginnen studeren: psychologie. Recent ook gescheiden. Zij wist me te vertellen dat Amerika momenteel 'not a fun place to be' was. Blijkbaar hangt de recessie daar meer dan elders voelbaar in de lucht. Meer daklozen op straat, haast verlaten shopping malls, talloze huizen en winkels die leegstonden, .. Ze zei dat het spookachtig was en keek er niet echt naar uit om terug te keren.
Tot slot was er ook nog Anthony, met wie ik de afgelopen twee dagen in Koh Phangan heb rondgehost. Hij is 42 ook al geef je het hem niet. Afkomstig uit Melbourne, Australie en een jaar geleden gediagnosticeerd met uitgezaaide prostaatkanker. De dokters gaven hem nog 6 maanden te leven maar intussen zijn we een jaar verder. Hij heeft dan ook niets anders gedaan het afgelopen jaar, behalve zijn chemo dan, dan gezocht naar alternatieve manieren om dit te overwinnen. Als overtuigd boedhist mediteert hij 's morgens en 's avonds. Zijn ex-vrouw doet wekelijks reiki op hem en noem maar op.
Hij is vastbesloten dit te overwinnen en om 1 of andere bizarre reden, ben ik er vast van overtuigd dat hem dat ook gaat lukken. We doen er dan ook niet zielig over en maken regelmatig grapjes over het feit dat hij geen 'gat' meer heeft (hij heeft een klysma) enzovoort. Ik hoop dat als ik ooit iets ernstigs moest voorhebben, ik dezelfde moed en energie vind om er op dergelijke manier mee op te gaan. Ik vind hem een voorbeeld voor velen.
Hij beweert echter dat hij het over zichzelf heeft afgeroepen omdat hij een groot deel van zijn leven te hard heeft geleefd. Hij dacht alleen maar aan werken (7 op 7) en geld verdienen. En dan waren er de drugs. Gedurende geruime tijd stond hij er mee op en ging hij er mee slapen. Hij heeft me verhalen verteld a la 'Fear & Loathing in Las Vegas' dus dan weet je wel genoeg zeker?
Het is een beetje vreemd om met iemand op te trekken van wie elke dag de laatste kan zijn maar tegelijk ook erg inspirerend.
Het is trouwens erg grappig (alhoewel??!) hoe wij hier terug in hetzelfde hotel verzeild zijn geraakt na het retreat. Wat mij gelijk op het VISA-verhaal brengt.
Na het retreat besloten we dus met een aantal mensen, waaronder Anthony, een taxi te delen omdat dat goedkoper was. Ik moest nar de pier van Thongsala om om 2 uur de latste boot richting Koh Tao te pakken om te gaan duiken (ik had van Rachel, 1 van de andere retreatants een goed adresje gekregen). De anderen gingen allemaal door nar Hat Rin in verschillende hotels. Anthony zit dus te grappen in de auto en te stoefen over zijn hotel dat het daar zo leuk is en dat we eigenlijk daar naartoe moesten komen als we in de buurt waren enzovoort.
Anyway, ik stap uit in Thongsala en ga gelijk naar de bankcontact want ik had nog maar een 160 Baht op zak (4 euro ongeveer) Wat gebeurt er? De automaat slikt mijn kaart in. Ik naar binnen in de 7/11 ernaast om dit te melden en die sturen mij door naar de bank verderop in het centrum. Ik dus zeul zeul met mijn trolley en yogamat en cameratas tot ginder, zegen die: 'Je moet morgen terugkomen, we hebben nu geen tijd'
Ik dacht dat ik het kreeg dus ik hield voet bij stuk en eiste om mijn kaart zo snel mogelijk terug te krijgen. Goed, dan moest ik om 4 uur terugkomen als de manager er was want die had de sleutel.
Ik met mijn laatste geld op Internet om mij bezig te houden en tegen 4 uu terug nar de bank. Ik krijg mijn kaart terug en probeer hem gelijk in de ATM van die bank (ik wist intussen al dat ik een extra nacht daar ging moeten doorbrengen want boot was al weg :S)
Wat gebeurt er?
Machine slikt mijn kaart opnieuw in! Ik terug naar binnen, recupereer mijn kaart opnieuw en vraag of ik zo geld kan opnemen. Zij proberen dat en komen terug met de melding dat er geen geld meer van mijn kaart kan worden afgehald. Ik zeg dat dat absoluut onmogelijk is maar zij zegen dat ik contact moet opnemen met mijn bank in Belgie.
Ik doe dat en die weten me doodleuk te zegen dat mijn kaart (die overigens goednieuw was en ik heb opgehaald een week voor vertrek!) werd geblokkeerd omdat er mogelijk fraude mee werd gepleegd. Ze hadden mij hiervoor een brief toegestuurd!! (Sorry mar leven we niet in het digitale tijdperk??)
Ik zeg: Mevrouw, ik zit al dik twee weken in het buitenland
Mevrouw: Oei
Ik: Ja, wat moet ik nu doen? Kan u de kaart niet even deblokkereen ofzo? Zodat ik geld kan afhaken en u hem daarna terug blokkeert. Ik zit compleet zonder geld en ik heb geen andere betaalmiddelen op zak
Mevrouw: Neen, dat gaat niet. Wat u wel kan doen is een emergency card aanvragen en die wordt u dan toegestuurd binnen de 30 uur. Ik kan u een nummer geven dat u moet bellen om die kaart te bellen.
Ok, ik stond op dat moment dus nog altijd in die bank en die gingen sluiten dus ik moest daar weg. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest om mijn portefeuille dubbel te checken waar ik nog 25 euro in vond die ik gelijk omwisselde in Thaise Baht. En ik besloot dan ook om naar het enige hotel dat ik van nam kende vanwege het taxiverhaal een paar uur eerder en waarvan ik wist dat er iemand zat die ik kende, door te reizen, namelijk dat van Anthony. Kwestie dat als er verder nog iets zou misgaan, ik altijd nog iemand zou hebben om op terug te vallen indien dat nodig bleek.
Kom daar dus an, check in, vind Anthony, doe mijn verhaal en bel Bank Card Company
Hang maar liefst een half uur aan de telefoon omdat ik voor die kerel aan de andere kant van de lijn, elk woord (naam, adres, etc) moet spellen: WILLEMS, W from Walter, I from Irene, L from Lionel etc etc
En hij alles dan nog eens opnieuw letter per letter spelt om zeker te zijn :S
Hij zegt dat hij contact moet opnemen met Dexia om hun goedkeuring hiervoor te vragen en dat hij me dan zal terugbellen.
Goed, 2 uur later telefoon. De aanvraag werd goedgekeurd en ik zal een emergency card ontvangen op 26 juli (we waren de 21ste!) Ik zeg: Wablief?! Noem je dat een emergency card?
Ik was dus met andere woorden genoodzaakt om 5 dagen in dit hotel te blijven zitten wachten tot de nieuwe kaart hier zou zijn!
Ik zeg: Sorry meneer, maar dan zit ik hier dus alsnog 5 dagen op een eiland in the middle of fucking nowhere zonder geld!
Zegt hij; Ja, wat we anders misschien kunen doen, is dat ik u een voorlopige storting doe, zodat u de komende dagen verder kunt
Ik zeg: Ja doe dat maar
Hij: Ja, dan moet ik wel terug uw bank contacteren vor toestemming. Ik bel u over 2-3 uur terug
2 uur later: De bank heeft de aanvraag geweigerd
Ik: Wablief?
Hij: Ja, ik weet ook niet wat de reden daarvoor is. Dan zal u contact moeten opnemen met uw bank.
I mean, can you fuckin' believe this shit??!!
Ik dus terugbellen naar Bank Card Company Belgie die me doodleuk zeggen dat de procedure als dusdanig is dat dat je OF een emergency card aanvraagt OF een storting vraagt. Beide zijn niet mogelijk. Omdat mijn kaart dus werd aangevragd, kon ik geen storting meer krijgen. Anders moest ik maar contact opnemen met Dexia en dit met hen bespreken.
Tegen dat moment was ik zo een beetje aan het koken! Weg waren de hele mindfullness en loving kindness thoughts die ik 10 dagen had zitten inoefenen!
Anyway, om even een paar stappen over te slaan. Anthony raadde mij aan om gewoon een overschrijving via Western Union te laten doen door iemand thuis en mijn liefje was zo vriendelijk om al mijn miserie op te lossen. Dank u lief nogmaals!! xx
Hij kwam overigens ook te weten via zijn eigen Dexia-consultant dat de emergency procedure die voor mij in gang was gezet blijkbaar niet eens als emergency procedure was geregistreerd
maar gewoon als een kaartvervanging. I mean, what the fuck??!
In ieder geval moet ik dus mijn kaart nog steeds krijgen maar ik ben niet van plan daar als een onnozele kip op te blijven wachten dus ik vertrek vanmiddag nar Koh Tao om alsnog mijn duikcursus te gaan doen en ik kom daarna terug naar hier om mijn kaart op te pikken en mijn tweede graad reik te halen want ik heb ontdekt dat dat hier kan, jeuj! Mensen van het hotel zijn dan ook ingelicht om de brief aan de kant te houden. Ik laat overigens mijn yogamat etc ook hier want dat gesleur is allemaal niet nodig en ik heb gelijk een kamer geboekt bij terugkeer dus all well that ends well.
Hoewel ik nog steeds van plan ben om zowel Dexia als BCC een zeer kwaaie klachtenbrief te sturen bij terugkeer! En het stuk telefoonrekening indien moet blijken dat dit betaalbare nummers zijn!
Ik bedoel serieus, zoiets kan toch niet. Stel dat zoiets gebeurt met iemand anders die alleen reist en die nog niet zoveel ervaring heeft. Dat is toch om compleet uit te flippen!
Anyway, het is hier nu half 11. Anthony vertrekt over en half uur naar Koh Samui en dan terug down under. Ik ga sebiet nog een duikske nemen en moet om 13u klaar staan voor de taxi naar de pier.
Wish me safe divings ;)
Toch wel gek om zo 10 dagen met een groep mensen door te brengen die je van haar noch pluim kent en dat je ondanks de stilte toch een band begint op te bouwen.
Het was zelfs als dusdanig dat ik een soort van iLike - iDislike verdeling had binnen de groep en dat, toen de stilte eindelijk werd doorbroken, deze verdeling evengoed bleef bestaan. Grappig toch?
Bij momenten had ik zo bijna een 'LOST' gevoel :) 20 mensen van verschillende nationaliteiten gestrand op een eiland, trying to survive, haha!
De mix was dan ook zeer gevarieerd van 23 tot 55 jaar, vrouwen en mannen met alle mogelijke beroepen en afkomstig van echt overal ter wereld: Australie, USA, China, Frankrijk, Duitsland, Nederland, Bulgarije, ... elk met hun eigen verhaal en reden waarom ze naar hier waren gekomen voor de retreat.
Zo was er Yolande van Nederland, 55 jaar oud, die een burn-out had en al twee eerdere retreats had gedaan op andere plaatsen. Ze omschreef WKT als een hardcore retreat en bleek er zo tevreden van te zijn na die 10 dagen, dat ze zich gelijk opgaf voor de volgende editie in juli.
Dan was er Sonja van Oosterijk, 33 jaar, een superlieve meid die in haar thuisland in de ICT-sector werkte waar ze echter zeer ongelukkig was met als gevolg dat ze al een par maanden met loopbaanonderbreking was en in Koh Samui woonde om na te denken wat ze met har toekomnst wilde doen. Na het retreat heeft ze overigens besloten haar ontslag te gaan indienen en ze denkt erover wat langer in Azie te blijven en te proberen om hier werk te vinden.
Verder was er Gabrielle (Gabby) uit Australie. Zij ging na het retreat doorreizen nar Polen om haar roots te gaan ontdekken en om een mondje Pools te kunnen leren zodat ze kon converseren met haar grootmoeder.
Er was Veronica (Ronnie), leeftijd onbepaald. Geboren in Afrika en had al een beetje over de hele wereld gewoond. Ik schat haar ergens achteraan in de 40 en zij was gewoon super gestoord maar op een leuke manier, blijven steken in een trip tijdens Woodstock ofzo. Ze verhuurde momenteel tipi's in het zuiden van Goa, India en was ook nog artieste. It figures! :)
Dan was er Joanna, het typische stereotype van de hard working businesswoman. Had heel haar leven in de entertainmentsector in LA gewerkt. Een paar ajar geleden ontslagen wegens de recessie en terug beginnen studeren: psychologie. Recent ook gescheiden. Zij wist me te vertellen dat Amerika momenteel 'not a fun place to be' was. Blijkbaar hangt de recessie daar meer dan elders voelbaar in de lucht. Meer daklozen op straat, haast verlaten shopping malls, talloze huizen en winkels die leegstonden, .. Ze zei dat het spookachtig was en keek er niet echt naar uit om terug te keren.
Tot slot was er ook nog Anthony, met wie ik de afgelopen twee dagen in Koh Phangan heb rondgehost. Hij is 42 ook al geef je het hem niet. Afkomstig uit Melbourne, Australie en een jaar geleden gediagnosticeerd met uitgezaaide prostaatkanker. De dokters gaven hem nog 6 maanden te leven maar intussen zijn we een jaar verder. Hij heeft dan ook niets anders gedaan het afgelopen jaar, behalve zijn chemo dan, dan gezocht naar alternatieve manieren om dit te overwinnen. Als overtuigd boedhist mediteert hij 's morgens en 's avonds. Zijn ex-vrouw doet wekelijks reiki op hem en noem maar op.
Hij is vastbesloten dit te overwinnen en om 1 of andere bizarre reden, ben ik er vast van overtuigd dat hem dat ook gaat lukken. We doen er dan ook niet zielig over en maken regelmatig grapjes over het feit dat hij geen 'gat' meer heeft (hij heeft een klysma) enzovoort. Ik hoop dat als ik ooit iets ernstigs moest voorhebben, ik dezelfde moed en energie vind om er op dergelijke manier mee op te gaan. Ik vind hem een voorbeeld voor velen.
Hij beweert echter dat hij het over zichzelf heeft afgeroepen omdat hij een groot deel van zijn leven te hard heeft geleefd. Hij dacht alleen maar aan werken (7 op 7) en geld verdienen. En dan waren er de drugs. Gedurende geruime tijd stond hij er mee op en ging hij er mee slapen. Hij heeft me verhalen verteld a la 'Fear & Loathing in Las Vegas' dus dan weet je wel genoeg zeker?
Het is een beetje vreemd om met iemand op te trekken van wie elke dag de laatste kan zijn maar tegelijk ook erg inspirerend.
Het is trouwens erg grappig (alhoewel??!) hoe wij hier terug in hetzelfde hotel verzeild zijn geraakt na het retreat. Wat mij gelijk op het VISA-verhaal brengt.
Na het retreat besloten we dus met een aantal mensen, waaronder Anthony, een taxi te delen omdat dat goedkoper was. Ik moest nar de pier van Thongsala om om 2 uur de latste boot richting Koh Tao te pakken om te gaan duiken (ik had van Rachel, 1 van de andere retreatants een goed adresje gekregen). De anderen gingen allemaal door nar Hat Rin in verschillende hotels. Anthony zit dus te grappen in de auto en te stoefen over zijn hotel dat het daar zo leuk is en dat we eigenlijk daar naartoe moesten komen als we in de buurt waren enzovoort.
Anyway, ik stap uit in Thongsala en ga gelijk naar de bankcontact want ik had nog maar een 160 Baht op zak (4 euro ongeveer) Wat gebeurt er? De automaat slikt mijn kaart in. Ik naar binnen in de 7/11 ernaast om dit te melden en die sturen mij door naar de bank verderop in het centrum. Ik dus zeul zeul met mijn trolley en yogamat en cameratas tot ginder, zegen die: 'Je moet morgen terugkomen, we hebben nu geen tijd'
Ik dacht dat ik het kreeg dus ik hield voet bij stuk en eiste om mijn kaart zo snel mogelijk terug te krijgen. Goed, dan moest ik om 4 uur terugkomen als de manager er was want die had de sleutel.
Ik met mijn laatste geld op Internet om mij bezig te houden en tegen 4 uu terug nar de bank. Ik krijg mijn kaart terug en probeer hem gelijk in de ATM van die bank (ik wist intussen al dat ik een extra nacht daar ging moeten doorbrengen want boot was al weg :S)
Wat gebeurt er?
Machine slikt mijn kaart opnieuw in! Ik terug naar binnen, recupereer mijn kaart opnieuw en vraag of ik zo geld kan opnemen. Zij proberen dat en komen terug met de melding dat er geen geld meer van mijn kaart kan worden afgehald. Ik zeg dat dat absoluut onmogelijk is maar zij zegen dat ik contact moet opnemen met mijn bank in Belgie.
Ik doe dat en die weten me doodleuk te zegen dat mijn kaart (die overigens goednieuw was en ik heb opgehaald een week voor vertrek!) werd geblokkeerd omdat er mogelijk fraude mee werd gepleegd. Ze hadden mij hiervoor een brief toegestuurd!! (Sorry mar leven we niet in het digitale tijdperk??)
Ik zeg: Mevrouw, ik zit al dik twee weken in het buitenland
Mevrouw: Oei
Ik: Ja, wat moet ik nu doen? Kan u de kaart niet even deblokkereen ofzo? Zodat ik geld kan afhaken en u hem daarna terug blokkeert. Ik zit compleet zonder geld en ik heb geen andere betaalmiddelen op zak
Mevrouw: Neen, dat gaat niet. Wat u wel kan doen is een emergency card aanvragen en die wordt u dan toegestuurd binnen de 30 uur. Ik kan u een nummer geven dat u moet bellen om die kaart te bellen.
Ok, ik stond op dat moment dus nog altijd in die bank en die gingen sluiten dus ik moest daar weg. Gelukkig had ik de tegenwoordigheid van geest om mijn portefeuille dubbel te checken waar ik nog 25 euro in vond die ik gelijk omwisselde in Thaise Baht. En ik besloot dan ook om naar het enige hotel dat ik van nam kende vanwege het taxiverhaal een paar uur eerder en waarvan ik wist dat er iemand zat die ik kende, door te reizen, namelijk dat van Anthony. Kwestie dat als er verder nog iets zou misgaan, ik altijd nog iemand zou hebben om op terug te vallen indien dat nodig bleek.
Kom daar dus an, check in, vind Anthony, doe mijn verhaal en bel Bank Card Company
Hang maar liefst een half uur aan de telefoon omdat ik voor die kerel aan de andere kant van de lijn, elk woord (naam, adres, etc) moet spellen: WILLEMS, W from Walter, I from Irene, L from Lionel etc etc
En hij alles dan nog eens opnieuw letter per letter spelt om zeker te zijn :S
Hij zegt dat hij contact moet opnemen met Dexia om hun goedkeuring hiervoor te vragen en dat hij me dan zal terugbellen.
Goed, 2 uur later telefoon. De aanvraag werd goedgekeurd en ik zal een emergency card ontvangen op 26 juli (we waren de 21ste!) Ik zeg: Wablief?! Noem je dat een emergency card?
Ik was dus met andere woorden genoodzaakt om 5 dagen in dit hotel te blijven zitten wachten tot de nieuwe kaart hier zou zijn!
Ik zeg: Sorry meneer, maar dan zit ik hier dus alsnog 5 dagen op een eiland in the middle of fucking nowhere zonder geld!
Zegt hij; Ja, wat we anders misschien kunen doen, is dat ik u een voorlopige storting doe, zodat u de komende dagen verder kunt
Ik zeg: Ja doe dat maar
Hij: Ja, dan moet ik wel terug uw bank contacteren vor toestemming. Ik bel u over 2-3 uur terug
2 uur later: De bank heeft de aanvraag geweigerd
Ik: Wablief?
Hij: Ja, ik weet ook niet wat de reden daarvoor is. Dan zal u contact moeten opnemen met uw bank.
I mean, can you fuckin' believe this shit??!!
Ik dus terugbellen naar Bank Card Company Belgie die me doodleuk zeggen dat de procedure als dusdanig is dat dat je OF een emergency card aanvraagt OF een storting vraagt. Beide zijn niet mogelijk. Omdat mijn kaart dus werd aangevragd, kon ik geen storting meer krijgen. Anders moest ik maar contact opnemen met Dexia en dit met hen bespreken.
Tegen dat moment was ik zo een beetje aan het koken! Weg waren de hele mindfullness en loving kindness thoughts die ik 10 dagen had zitten inoefenen!
Anyway, om even een paar stappen over te slaan. Anthony raadde mij aan om gewoon een overschrijving via Western Union te laten doen door iemand thuis en mijn liefje was zo vriendelijk om al mijn miserie op te lossen. Dank u lief nogmaals!! xx
Hij kwam overigens ook te weten via zijn eigen Dexia-consultant dat de emergency procedure die voor mij in gang was gezet blijkbaar niet eens als emergency procedure was geregistreerd
maar gewoon als een kaartvervanging. I mean, what the fuck??!
In ieder geval moet ik dus mijn kaart nog steeds krijgen maar ik ben niet van plan daar als een onnozele kip op te blijven wachten dus ik vertrek vanmiddag nar Koh Tao om alsnog mijn duikcursus te gaan doen en ik kom daarna terug naar hier om mijn kaart op te pikken en mijn tweede graad reik te halen want ik heb ontdekt dat dat hier kan, jeuj! Mensen van het hotel zijn dan ook ingelicht om de brief aan de kant te houden. Ik laat overigens mijn yogamat etc ook hier want dat gesleur is allemaal niet nodig en ik heb gelijk een kamer geboekt bij terugkeer dus all well that ends well.
Hoewel ik nog steeds van plan ben om zowel Dexia als BCC een zeer kwaaie klachtenbrief te sturen bij terugkeer! En het stuk telefoonrekening indien moet blijken dat dit betaalbare nummers zijn!
Ik bedoel serieus, zoiets kan toch niet. Stel dat zoiets gebeurt met iemand anders die alleen reist en die nog niet zoveel ervaring heeft. Dat is toch om compleet uit te flippen!
Anyway, het is hier nu half 11. Anthony vertrekt over en half uur naar Koh Samui en dan terug down under. Ik ga sebiet nog een duikske nemen en moet om 13u klaar staan voor de taxi naar de pier.
Wish me safe divings ;)
Wat Kow Tahm - 3/4de ver... (20/06/09)
4 uur 's morgens, de eerste bel gaat
Ik draai me nog eens om. Een kwartier later bedenk ik dat ik beter kan opstaan, nog maar 2,5 dag te gaan. Even doorbijten nu!
Ik gooi een paar kommen koud water over m'n hoofd en poets m'n tanden. Daarna tijgerbalsem smeren op alle nog jeukende muggenbeten en sprayen tegen de toekomstige. Zitkussen nemen, yogamat, zaklamp en flesje water en op naar de meditatiezaal.
45 minuten zittend mediteren. Valt me zwaar, m'n gedachten dwalen af. Oogleden wegen door. Neem een slokje water, verzet me in een andere positie. Daarna een uur yoga. Veel leuker. Kan ik tenminste niet van in slaap vallen.
Ik erger me aan een grote mier die rond m'n mat blijft lopen. Knip hem met mijn vingers een meter verder. Nier erg boedhistisch van me, I know...
Nog een half uur mediteren. Dan ontbijt.
Eerst mijn reguliere ochtendtoilet, dan aanschuiven in de rij om op te scheppen. Mannen rechts, vrouwen links.
Alles in stilte. We worden verwacht een food reflection te hebben voor we beginnen te eten. Over waar het voedsel vandaan komt, wie het bereidt heeft, met andere woorden: over alle energie en moeite die het gekost heeft om dat voedsel tot op ons bord te krijgen. Mij goed, ik wil wel even een bedankje in stilte zeggen. Maar sommige mensen nemen dit wel heel erg serieus en zitten 5 minuten boven hun volle bord te staren.
Gek dat hoe langer ik hier zit, hoe meer ik me eigenlijk begin te ergeren aan pietluttigheden. Ofwel ben ik me er nu gewoon meer bewust van dat ik dat doe.
Zo is er de beljongen die lijkt te zijn weggelopen uit 'Dawn of the dead'. Loopt de ganse dag een meter voor zich uit te staren alsof hij effectief in een ander universum vertoeft. Doet alles zodanig traag dat je er gek van wordt. Ik kan gerust iets op normaal tempo doen maar met mijn volle aandacht. Is dat dan niet wat mindfullness is misschien?
Dan is er ook nog een geitenwollensokken Sidoniatype die me irriteert omdat ze in de yogales altijd andere dingen doet dan de rest van de klas waardoor ik constant afgeleid ben. Bovendien heeft ze een enorm sterk parfum wat vreselijk stinkt dus dat zal ook wel bijdragen aan de irritatie.
Of 1 van de asistenten die er altijd zo vroom bij loopt dat ik zin krijg haar een schop onder haar (heilige) kruis te geven.
Vreemd dat ik op een plaats waar ik innerlijke rust en vrede zou moeten vinden, me juist bijzonder gefrustreerd begin te voelen. Misschien is het omdat dit iets compleet tegennatuurlijk is voor mij. Ik haat regels en voorschriften. Ik haat het als mensen tegen mij zeggen wat ik moet doen zonder dat ik daar onmiddellijk het nut van inzie of ofdat ze mij daarvoor een duidende verklaring kunnen geven.
Ik besef dat ik nog een heel lange weg te gaan heb als ik ooit de "loving kindness and understanding" voor anderen wil opbrengen zoals Steve & Rosemary hier prediken.
Ik besef echter ook dat ik totaal niet van plan ben om als een abolsute boedhist in het leven te staan.
Ik probeer reeds zoveel mogelijk gul en vriendelijk te zijn tegenover anderen.
Ik zeg bijna elke dag wel een keer hardop 'dank je wel' voor een leuke ervaring die me overkomt, om het even wat dat dan ook inhoudt: een nieuw interessant iemand leren kennen, een lekkere maaltijd, een mooie zonsondergang, ... Ik weet dat ik effectief veel in mijn leven heb om dankbaar om te zijn.
Ik heb ook respect voor de natuur. Ik probeer empathie te hebben voor anderen, zeker voor ouderen.
Da's dan al geen slecht begin, toch?
Ik denk dat deze 10 dagen me vooral hebben doen inzien hoe makkelijk je geirriteerd raakt door kleine dingen. Hoe makkelijk je geest raakt afgeleidt van het nu. Hoe je ligt te piekeren over toekomstige dingen die misschien wel nooit gebeuren. Hoe je je lichaam effectief voelt opspannen vanaf het moment dat je geirriteerd raakt. Hoe moeilijk het is om dat gevoel terug van je af te krijgen, om los te laten, zowel lichamelijk als geestelijk...
Daarnaast hebben de afgelopen dagen me ook geleerd dat ik niet altijd zo streng moet zijn voor mezelf. Ik kan niet meteen alles kunnen, overal de beste in zijn. Ik ben een mens dus ik maak fouten want dat is wat mensen doen. Ik moet leren met vallen en opstaan en opnieuw vallen en opnieuw opstaan en opnieuw vallen en opnieuw opstaan ... want het is zo dat je het beste leert.
Ik moet trachten geduld te leren hebben met mezelf om het te kunnen opbrengen voor anderen. En ik mag best een beetje meer fier zijn op mezelf af en toe. Zonder dat ik daarvoor langs mijn schoenen hoef te lopen. Voor al wat ik al heb gedaan en voor de kleine beetjes goed die ik dagelijks in de wereld tracht te lanceren. Ik zit hier toch maar weer te proberen om een beter mens te worden. Dat zou moeten volstaan, toch?
Ik draai me nog eens om. Een kwartier later bedenk ik dat ik beter kan opstaan, nog maar 2,5 dag te gaan. Even doorbijten nu!
Ik gooi een paar kommen koud water over m'n hoofd en poets m'n tanden. Daarna tijgerbalsem smeren op alle nog jeukende muggenbeten en sprayen tegen de toekomstige. Zitkussen nemen, yogamat, zaklamp en flesje water en op naar de meditatiezaal.
45 minuten zittend mediteren. Valt me zwaar, m'n gedachten dwalen af. Oogleden wegen door. Neem een slokje water, verzet me in een andere positie. Daarna een uur yoga. Veel leuker. Kan ik tenminste niet van in slaap vallen.
Ik erger me aan een grote mier die rond m'n mat blijft lopen. Knip hem met mijn vingers een meter verder. Nier erg boedhistisch van me, I know...
Nog een half uur mediteren. Dan ontbijt.
Eerst mijn reguliere ochtendtoilet, dan aanschuiven in de rij om op te scheppen. Mannen rechts, vrouwen links.
Alles in stilte. We worden verwacht een food reflection te hebben voor we beginnen te eten. Over waar het voedsel vandaan komt, wie het bereidt heeft, met andere woorden: over alle energie en moeite die het gekost heeft om dat voedsel tot op ons bord te krijgen. Mij goed, ik wil wel even een bedankje in stilte zeggen. Maar sommige mensen nemen dit wel heel erg serieus en zitten 5 minuten boven hun volle bord te staren.
Gek dat hoe langer ik hier zit, hoe meer ik me eigenlijk begin te ergeren aan pietluttigheden. Ofwel ben ik me er nu gewoon meer bewust van dat ik dat doe.
Zo is er de beljongen die lijkt te zijn weggelopen uit 'Dawn of the dead'. Loopt de ganse dag een meter voor zich uit te staren alsof hij effectief in een ander universum vertoeft. Doet alles zodanig traag dat je er gek van wordt. Ik kan gerust iets op normaal tempo doen maar met mijn volle aandacht. Is dat dan niet wat mindfullness is misschien?
Dan is er ook nog een geitenwollensokken Sidoniatype die me irriteert omdat ze in de yogales altijd andere dingen doet dan de rest van de klas waardoor ik constant afgeleid ben. Bovendien heeft ze een enorm sterk parfum wat vreselijk stinkt dus dat zal ook wel bijdragen aan de irritatie.
Of 1 van de asistenten die er altijd zo vroom bij loopt dat ik zin krijg haar een schop onder haar (heilige) kruis te geven.
Vreemd dat ik op een plaats waar ik innerlijke rust en vrede zou moeten vinden, me juist bijzonder gefrustreerd begin te voelen. Misschien is het omdat dit iets compleet tegennatuurlijk is voor mij. Ik haat regels en voorschriften. Ik haat het als mensen tegen mij zeggen wat ik moet doen zonder dat ik daar onmiddellijk het nut van inzie of ofdat ze mij daarvoor een duidende verklaring kunnen geven.
Ik besef dat ik nog een heel lange weg te gaan heb als ik ooit de "loving kindness and understanding" voor anderen wil opbrengen zoals Steve & Rosemary hier prediken.
Ik besef echter ook dat ik totaal niet van plan ben om als een abolsute boedhist in het leven te staan.
Ik probeer reeds zoveel mogelijk gul en vriendelijk te zijn tegenover anderen.
Ik zeg bijna elke dag wel een keer hardop 'dank je wel' voor een leuke ervaring die me overkomt, om het even wat dat dan ook inhoudt: een nieuw interessant iemand leren kennen, een lekkere maaltijd, een mooie zonsondergang, ... Ik weet dat ik effectief veel in mijn leven heb om dankbaar om te zijn.
Ik heb ook respect voor de natuur. Ik probeer empathie te hebben voor anderen, zeker voor ouderen.
Da's dan al geen slecht begin, toch?
Ik denk dat deze 10 dagen me vooral hebben doen inzien hoe makkelijk je geirriteerd raakt door kleine dingen. Hoe makkelijk je geest raakt afgeleidt van het nu. Hoe je ligt te piekeren over toekomstige dingen die misschien wel nooit gebeuren. Hoe je je lichaam effectief voelt opspannen vanaf het moment dat je geirriteerd raakt. Hoe moeilijk het is om dat gevoel terug van je af te krijgen, om los te laten, zowel lichamelijk als geestelijk...
Daarnaast hebben de afgelopen dagen me ook geleerd dat ik niet altijd zo streng moet zijn voor mezelf. Ik kan niet meteen alles kunnen, overal de beste in zijn. Ik ben een mens dus ik maak fouten want dat is wat mensen doen. Ik moet leren met vallen en opstaan en opnieuw vallen en opnieuw opstaan en opnieuw vallen en opnieuw opstaan ... want het is zo dat je het beste leert.
Ik moet trachten geduld te leren hebben met mezelf om het te kunnen opbrengen voor anderen. En ik mag best een beetje meer fier zijn op mezelf af en toe. Zonder dat ik daarvoor langs mijn schoenen hoef te lopen. Voor al wat ik al heb gedaan en voor de kleine beetjes goed die ik dagelijks in de wereld tracht te lanceren. Ik zit hier toch maar weer te proberen om een beter mens te worden. Dat zou moeten volstaan, toch?
Wat Kow Tahm: halverwege ofzo... lost in time
Over een half uur gaat de gong weer. Tijd voor 45 minuten walking meditation, gevolgd door een uur standing meditation, dan weer 45 minuten walking meditation, 45 minuten sitting meditation, 15 minuten standing meditation en nog eens 45 minuten walking.
Als ik het zo achtereen lees, denk ik effectief: what the hell am I doing?
Maar dit is dan ook effectief het zwaarste deel van de dag: de namiddag.
Het is niet de stilte die moeilijk is, noch het feit dat we vaak hetzelfde te eten krijgen (hoewel een goede keuken), om 4 uur 's morgens moeten opstaan, op harde houten bedden met slechts een dun matrasje moeten slapen (heb er een blauwe plek op mijn linkerheup aan overgehouden), noch de talloze muggen beten (de bastards bijten gewoon door je kleren heen!) of wassen met behulp van een ton koud water en een teiltje maar wel die eindeloze namiddagen.
In de ochtend is er meditatie, in de avond ook. Maar deze duren minder lang en worden afgewisseld met teachings van Rosemary en Steve. Dan zit je dus ook geruime tijd in kleermakerszit maar dit is op die manier een stuk makkelijker te verdragen.
Het is de eindeloze reeks in de namiddag de je de das omdoet en die me elke keer opnieuw doet denken: 'Waar ben ik in godsnaam mee bezig?'of 'Nu heb ik er genoeg van. ik kuis mijn schup af'.'
Dat denk ik elke dag wel een paar keer om eerlijk te zijn. Maar het grappige is, dat je in het begin tegen jezelf zegt: 'Kom, kom, je moet niet zo snel opgeven. Je hebt toch wat meer doorzettingsvermogen als dat' (En dat herhaal je dan zo'n beetje elke dag :))
Tegen dat je dan over de heft zit, zoals ik nu, denk je: 'Allez, nu kan ik toch ook niet meer opgeven. Bijt nog maar even op je tanden. Take one day at a time!'
Het is me wat die mindfullness. Want daar blijken deze 10 dagen in het boedhistische klooster integraal om te draaien. Ik weet bij momenten nog steeds niet wat ik hier doe maar ik voel me wel rustig. Er hangt een zekere gelatenheid over me. Zo van: easy on, laat maar los, wat komt, dat komt...
Het gekke is ook dat ik af en toe, tijdens de pauzes, terug verlang naar het wandelen (het zitten in mindere mate). Hoewel ik dat evengoed als ik terug een kwartier bezig ben, weer beu ben.
En daar gaat het natuurlijk allemaal om. Je over die 'aversie' heen zetten. Niet in het verleden of in de toekomst leven,maar in het heden, in het nu.
En dat is dus een pak moeilijker als je zou denken. Probeer maar eens om in kleermakerszit te gaan zitten en een half uur alleen maar aandacht te besteden aan je ademhaling zonder aan iets anders te denken. Je denkt alleen aan het op- en neergaan van je borstkas terwijl je in- en uitademt en maakt je hoofd verder volledig leeg. Als je gedachten afdwalen, maak je hier een kleine mentale nota van zoals dat heet (je zegt even in je hoofd: "gedachte, gedachte", bijvoorbeeld en je concentreert je terug op je ademhaling)
Bij mij gaat dat een paar minuten goed en vervolgens zo:
- 'Hm, ik zou als ik hier uit kom eens naar Caroline moeten smssen om te vragen of ze mijn keukenvuilzak wil buitenzetten. Volgens mij ben ik dat vergeten"
SHIT, terug naar de ademhaling!
- 'Waar ging die droom van vannacht weer over, dat was raar...'
Terug naar de ademhaling!
- 'Goh, die broek zit toch niet echt goed precies. Sebiet maar een andere aandoen.'
SHIT, terug naar de ademhaling!
- 'Ik heb dorst (drink slokje water) Hey, een eekhoorn!
Miljaar, terug naar de ademhaling!
- 'Hoeveel minuten zouden er al om zijn? (kijk naar klok) 15 nog maar?!! Nog 45 te gaan :S
Terug naar de ademhaling!
- 'Man, die muggenbeet jeukt!
Terug naar de ademhaling!
and so on, and so on, 10 dagen lang, 8 uur per dag ... :S
Benieuwd of jullie het er beter van af brengen :)
Anyway, for everyone that's interested. Hieronder een keer de dagindeling:
4.00 wake-up
4.45 sitting meditation
5.30 exercises with mindfullness (yoga)
6.30 sitting
7.00 breakfast
8.15 cleaning meditation (voor degene doe ochtendjobs hadden, ik was lunchafwasser :))
9.00 walking meditation
9.30 a talk is given by the teachers, followed by sitting meditation
10.15 sitting or standing meditation
10.25 a talk
10.30 walking
11.00 lunch
13.00 walking
13.45 standing
14.45 walking
15.30 sitting
16.15 sitting or standing
16.30 walking
17.15 light dinner
15.15 sitting
18.45 standing or walking
19.45 a talk, afterwardas optional meditation or sleep
21.00 all lights out
Als ik het zo achtereen lees, denk ik effectief: what the hell am I doing?
Maar dit is dan ook effectief het zwaarste deel van de dag: de namiddag.
Het is niet de stilte die moeilijk is, noch het feit dat we vaak hetzelfde te eten krijgen (hoewel een goede keuken), om 4 uur 's morgens moeten opstaan, op harde houten bedden met slechts een dun matrasje moeten slapen (heb er een blauwe plek op mijn linkerheup aan overgehouden), noch de talloze muggen beten (de bastards bijten gewoon door je kleren heen!) of wassen met behulp van een ton koud water en een teiltje maar wel die eindeloze namiddagen.
In de ochtend is er meditatie, in de avond ook. Maar deze duren minder lang en worden afgewisseld met teachings van Rosemary en Steve. Dan zit je dus ook geruime tijd in kleermakerszit maar dit is op die manier een stuk makkelijker te verdragen.
Het is de eindeloze reeks in de namiddag de je de das omdoet en die me elke keer opnieuw doet denken: 'Waar ben ik in godsnaam mee bezig?'of 'Nu heb ik er genoeg van. ik kuis mijn schup af'.'
Dat denk ik elke dag wel een paar keer om eerlijk te zijn. Maar het grappige is, dat je in het begin tegen jezelf zegt: 'Kom, kom, je moet niet zo snel opgeven. Je hebt toch wat meer doorzettingsvermogen als dat' (En dat herhaal je dan zo'n beetje elke dag :))
Tegen dat je dan over de heft zit, zoals ik nu, denk je: 'Allez, nu kan ik toch ook niet meer opgeven. Bijt nog maar even op je tanden. Take one day at a time!'
Het is me wat die mindfullness. Want daar blijken deze 10 dagen in het boedhistische klooster integraal om te draaien. Ik weet bij momenten nog steeds niet wat ik hier doe maar ik voel me wel rustig. Er hangt een zekere gelatenheid over me. Zo van: easy on, laat maar los, wat komt, dat komt...
Het gekke is ook dat ik af en toe, tijdens de pauzes, terug verlang naar het wandelen (het zitten in mindere mate). Hoewel ik dat evengoed als ik terug een kwartier bezig ben, weer beu ben.
En daar gaat het natuurlijk allemaal om. Je over die 'aversie' heen zetten. Niet in het verleden of in de toekomst leven,maar in het heden, in het nu.
En dat is dus een pak moeilijker als je zou denken. Probeer maar eens om in kleermakerszit te gaan zitten en een half uur alleen maar aandacht te besteden aan je ademhaling zonder aan iets anders te denken. Je denkt alleen aan het op- en neergaan van je borstkas terwijl je in- en uitademt en maakt je hoofd verder volledig leeg. Als je gedachten afdwalen, maak je hier een kleine mentale nota van zoals dat heet (je zegt even in je hoofd: "gedachte, gedachte", bijvoorbeeld en je concentreert je terug op je ademhaling)
Bij mij gaat dat een paar minuten goed en vervolgens zo:
- 'Hm, ik zou als ik hier uit kom eens naar Caroline moeten smssen om te vragen of ze mijn keukenvuilzak wil buitenzetten. Volgens mij ben ik dat vergeten"
SHIT, terug naar de ademhaling!
- 'Waar ging die droom van vannacht weer over, dat was raar...'
Terug naar de ademhaling!
- 'Goh, die broek zit toch niet echt goed precies. Sebiet maar een andere aandoen.'
SHIT, terug naar de ademhaling!
- 'Ik heb dorst (drink slokje water) Hey, een eekhoorn!
Miljaar, terug naar de ademhaling!
- 'Hoeveel minuten zouden er al om zijn? (kijk naar klok) 15 nog maar?!! Nog 45 te gaan :S
Terug naar de ademhaling!
- 'Man, die muggenbeet jeukt!
Terug naar de ademhaling!
and so on, and so on, 10 dagen lang, 8 uur per dag ... :S
Benieuwd of jullie het er beter van af brengen :)
Anyway, for everyone that's interested. Hieronder een keer de dagindeling:
4.00 wake-up
4.45 sitting meditation
5.30 exercises with mindfullness (yoga)
6.30 sitting
7.00 breakfast
8.15 cleaning meditation (voor degene doe ochtendjobs hadden, ik was lunchafwasser :))
9.00 walking meditation
9.30 a talk is given by the teachers, followed by sitting meditation
10.15 sitting or standing meditation
10.25 a talk
10.30 walking
11.00 lunch
13.00 walking
13.45 standing
14.45 walking
15.30 sitting
16.15 sitting or standing
16.30 walking
17.15 light dinner
15.15 sitting
18.45 standing or walking
19.45 a talk, afterwardas optional meditation or sleep
21.00 all lights out
Dew Shore Bungalows - Koh Phan Gnan (13/06/09)
Ja ik weet het, ik loop een beetje achter maar dat heb je dan als je 10 dagen in het niets verdwijnt. Anyway, ik heb wel nog een klein beetje neergekribbeld de afgelopen dagen al was het dan niet online. Ik maak het allemaal goed door het nu te virtualiseren ;)
Had dus nog een velletje vol gepend de dag van de registratie op Wat Kow Tahm want ik was niet van plan al meteen de eerste nacht op dat houten bed te gaan slapen als het geen noodzaak was, ik checkte dus in in een resortje onderaan de heuvel op een kwartiertje - 20 min van het klooster met zwembad en grenzend aan het strand, kwestie van toch nog heel even wat 'luxe' te hebben ;)
Here's what I wrote:
De dag om 6u30 begonnen met een flinke strandwandeling van een uur. Een aantal heel erg mooie schelpen bijeen verzameld. Het is hier ontzettend rustig met uitzondering van de Aussie die achter de toog staat en de 3 Hollanders die hier momenteel ook resideren.
Het feit dat niemand weet van waar je afkomstig bent zolang je je mond niet opentrekt, liet me gisterenavond toe om deze 3 beunhazen wat van naderbij te bestuderen, en niet omdat ze er goed uitzagen ofzo, hell no!
Ze waren dan ook van het ergste soort, waar er spijtig genoeg een heel deel van rondlopen op dit eiland heb ik de indruk. Uitspraken als: "Vanavond neem ik er toch eentje mee naar huis. Misschien zelfs twee als jij betaald", waren niet van de lucht.
Voor de rest ging het alleen maar over drank, drugs en vrouwen. Over hoeveel ze hier nu al van hadden gehad de afgelopen week en hetgeen ze nog droomden te hebben in de komende dagen.
Zielig eigenlijk, maar wie ben ik om daar over te oordelen?
Ik zag het zelf aan de reacties van een heel deel Belgische kameraden op Facebook. Iedereen had het over: feest goed en ga naar een full moon party en whatever. Ik moet echter zeggen dat dat me niet al te veel zegt op dit moment.
Ik zie er zelfs totaal het nut niet van in om me hier te begaaien en een ganse nacht uit te flippen. Integendeel. Ik geniet enorm van de rust, de stilte, het ruisen van de palmbladeren, het klotsen van de zee tegen de stenen wering rond het bungalowpark, het staren naar de ongelooflijk mooie en heldere sterrenhemel.
Waarom zou iemand op dit moment en op deze plaats zijn kijk op de realiteit willen veranderen als deze zo onbeschrijflijk mooi is?
Ik denk ook heel stilletjes aan thuis af en toe. Als ik sommige mensen hier bezig zie, de typische backpackers die hier al zoveel maanden of zelfs jaren zogezegd 'op doortocht' zijn, denk ik: je mag het hebben.
Tuurlijk is het hier het paradijs. Tot 's nachts in het water kunnen poedelen of een boekje lezen in je hangmat slurpend van een rietje dat uit een verse kokosnoot steekt. 's Morgens rechtstreeks van je bed het strand op rollen, als je al niet in je hangmat in slaap was gevallen de vorige avond :) Maar met welk doel?
Om opnieuw te feesten en te drinken en je roes uit te slapen?
Ik heb altijd hard genoeg gefeest (hell, sommige mensen denken nog steeds dat ik niets anders doe :S) om nu oprecht te kunnen zeggen dat ik aan een ander hoofdstuk toe ben in mijn leven.
En ja, dat hoofdstuk is misschien een tikje meer 'spiritueel' getint, heeft misschien wat meer diepgang, ... so fuckin' what??
5 jaar geleden zou ik hier waarschijnlijk nooit aan hebben gedacht maar dat is 5 jaar geleden en nu is nu. En ik wil een doel hebben in mijn leven. Een passie. Een job. Een thuis om naar terug te keren. En vrienden in goede en slechte dagen.
Ik denk aan "de Alchemist" van Paulo Coelho en moet opnieuw voor mezelf toegeven dat dit misschien wel 1 van de beste boeken ooit geschreven is.
Had dus nog een velletje vol gepend de dag van de registratie op Wat Kow Tahm want ik was niet van plan al meteen de eerste nacht op dat houten bed te gaan slapen als het geen noodzaak was, ik checkte dus in in een resortje onderaan de heuvel op een kwartiertje - 20 min van het klooster met zwembad en grenzend aan het strand, kwestie van toch nog heel even wat 'luxe' te hebben ;)
Here's what I wrote:
De dag om 6u30 begonnen met een flinke strandwandeling van een uur. Een aantal heel erg mooie schelpen bijeen verzameld. Het is hier ontzettend rustig met uitzondering van de Aussie die achter de toog staat en de 3 Hollanders die hier momenteel ook resideren.
Het feit dat niemand weet van waar je afkomstig bent zolang je je mond niet opentrekt, liet me gisterenavond toe om deze 3 beunhazen wat van naderbij te bestuderen, en niet omdat ze er goed uitzagen ofzo, hell no!
Ze waren dan ook van het ergste soort, waar er spijtig genoeg een heel deel van rondlopen op dit eiland heb ik de indruk. Uitspraken als: "Vanavond neem ik er toch eentje mee naar huis. Misschien zelfs twee als jij betaald", waren niet van de lucht.
Voor de rest ging het alleen maar over drank, drugs en vrouwen. Over hoeveel ze hier nu al van hadden gehad de afgelopen week en hetgeen ze nog droomden te hebben in de komende dagen.
Zielig eigenlijk, maar wie ben ik om daar over te oordelen?
Ik zag het zelf aan de reacties van een heel deel Belgische kameraden op Facebook. Iedereen had het over: feest goed en ga naar een full moon party en whatever. Ik moet echter zeggen dat dat me niet al te veel zegt op dit moment.
Ik zie er zelfs totaal het nut niet van in om me hier te begaaien en een ganse nacht uit te flippen. Integendeel. Ik geniet enorm van de rust, de stilte, het ruisen van de palmbladeren, het klotsen van de zee tegen de stenen wering rond het bungalowpark, het staren naar de ongelooflijk mooie en heldere sterrenhemel.
Waarom zou iemand op dit moment en op deze plaats zijn kijk op de realiteit willen veranderen als deze zo onbeschrijflijk mooi is?
Ik denk ook heel stilletjes aan thuis af en toe. Als ik sommige mensen hier bezig zie, de typische backpackers die hier al zoveel maanden of zelfs jaren zogezegd 'op doortocht' zijn, denk ik: je mag het hebben.
Tuurlijk is het hier het paradijs. Tot 's nachts in het water kunnen poedelen of een boekje lezen in je hangmat slurpend van een rietje dat uit een verse kokosnoot steekt. 's Morgens rechtstreeks van je bed het strand op rollen, als je al niet in je hangmat in slaap was gevallen de vorige avond :) Maar met welk doel?
Om opnieuw te feesten en te drinken en je roes uit te slapen?
Ik heb altijd hard genoeg gefeest (hell, sommige mensen denken nog steeds dat ik niets anders doe :S) om nu oprecht te kunnen zeggen dat ik aan een ander hoofdstuk toe ben in mijn leven.
En ja, dat hoofdstuk is misschien een tikje meer 'spiritueel' getint, heeft misschien wat meer diepgang, ... so fuckin' what??
5 jaar geleden zou ik hier waarschijnlijk nooit aan hebben gedacht maar dat is 5 jaar geleden en nu is nu. En ik wil een doel hebben in mijn leven. Een passie. Een job. Een thuis om naar terug te keren. En vrienden in goede en slechte dagen.
Ik denk aan "de Alchemist" van Paulo Coelho en moet opnieuw voor mezelf toegeven dat dit misschien wel 1 van de beste boeken ooit geschreven is.
vrijdag 12 juni 2009
At Koh Phan Gnan...
Nu weet ik eigenlijk nog altijd niet of ik die naam juist schrijf want iedeeren schrijft dat gewoon anders. Zelfs hier op het eiland.
Anyway, ik ben er dus, en wonder boven wonder nog online. Who would have thought?
Nee serieus, blijkt nu dat je vandaag MOEST registeren en betalen (5000 Baht) als je wou deelnemen maar je was nog niet verplicht om meteen daar te blijven want het begint officieel morgenmiddag. Nadat ik mijn bed had gezien, een hard houten stapelbed met een rieten matje op had ik zoiets van: ok, ik slaap nog effie elders! Ben dus naar een bungalowpark wat verderop gegaan waar ik de ganse dag nog langs het zwembad heb kunnen liggen en schelpjes heb gezocht langs het strand. Ontzettend mooie zonsondergang overigens!!
Moet toch ff kwijt dat ik er nu met momenten terug aan begin te twijfelen, zo na het zien van mijn bed enzo. Ik heb het gelukkig meteen verstandig gespeeld en gezegd dat ik een gevoelige rug heb (wat eigenlijk niet eens gelogen is als je moest weten hoeveel geld ik al in kine heb gepompt in totaal :S) waardoor ik toch nog een soort van matrasje (hoewel nog steeds erg dun) heb gekregen. Denk dat het met de yogamat die ik heb gekocht in Absolute en het meditatiekussen er ook nog eens onder toch nog iets of wat moet gaan. Anders ga ik na twee dagen al een heel erg gebroken mens zijn en dan heb ik het alleen nog maar over het lichamelijke aspect.
Feit dat we vandaag moesten registeren en dat het dan pas morgen begint, doet me ook serieus balen. I mean cut the crap, ik had toch perfect morgen kunnen binnenlopen en mijn laatste dag afmaken in The Absolute Sanctuary (hell, ik heb zelfs den tuub in m'n gat oeten annuleren hiervoor :S) maar neen, dat ging niet. Dat zijn dan van die geitenwollensokkendingen waar ik het echt van op mijn heupen kan krijgen he. Moet uzelf ook niet te serieus nemen ook niet he.
Goed anyway, ben dus even aan het balen op het moment omdat ik zoiets heb van, ok het principe draait om 10 dagen stilte, meditatie en contemplatie, wat heeft dat in godsnaam te maken met op een pijnbank slapen ipv een gewone matras of u moeten wassen in een teiltje met een emmerke ipv onder een gewone douche, al was het begot een tuinslang. I mean, hell, in het gras slaapt ne mens nog beter dan op een houten bank hoewel ge hier dan waarschijnlijk wel levend opgevreten zou worden, dat is ook weer waar.
Dat zijn echt zo van die dingen die er voor mij dan toch weer een beetje over gaan precies. En dan heb ik het nog niet over het uurschema waarbij ge om 4u 's morgens ('s nachts dus eigenlijk) moet opstaan en tegen 18u30 in uwe nest moet kruipen. In mean, what the f###? Mediteren kan niet om 7u 's morgens ofzo? En waar moet ik mij in godsnaam mee bezighouden vooraleer in slaap te vallen aangezien niks mag buiten meditatie? Ik kreeg zonet wel even een visoen a la Betty van BB maar het is een gedeelde kamer dus dat lijkt me ook niet echt ideaal. :S
Maar goed, die stoom moest even van de ketel duidelijk. Ik bedoel, niet de Betty stoom maar de meditatieve frustraties (mooi gezegd he :)) Ik ga echter het vel van de beer niet proberen te verkopen vooraleer 'm geschoten is (of zoiets), dus ik ga stoppen met klagen en eerst ne keer zien wat het geeft. Ben nog niet eens begonnen begot :)
Dus wederom voor de voorlopig laatste maal typ ik mijn laatste woorden aan 1 Baht per minuut.
Let there be silence now ;)
Anyway, ik ben er dus, en wonder boven wonder nog online. Who would have thought?
Nee serieus, blijkt nu dat je vandaag MOEST registeren en betalen (5000 Baht) als je wou deelnemen maar je was nog niet verplicht om meteen daar te blijven want het begint officieel morgenmiddag. Nadat ik mijn bed had gezien, een hard houten stapelbed met een rieten matje op had ik zoiets van: ok, ik slaap nog effie elders! Ben dus naar een bungalowpark wat verderop gegaan waar ik de ganse dag nog langs het zwembad heb kunnen liggen en schelpjes heb gezocht langs het strand. Ontzettend mooie zonsondergang overigens!!
Moet toch ff kwijt dat ik er nu met momenten terug aan begin te twijfelen, zo na het zien van mijn bed enzo. Ik heb het gelukkig meteen verstandig gespeeld en gezegd dat ik een gevoelige rug heb (wat eigenlijk niet eens gelogen is als je moest weten hoeveel geld ik al in kine heb gepompt in totaal :S) waardoor ik toch nog een soort van matrasje (hoewel nog steeds erg dun) heb gekregen. Denk dat het met de yogamat die ik heb gekocht in Absolute en het meditatiekussen er ook nog eens onder toch nog iets of wat moet gaan. Anders ga ik na twee dagen al een heel erg gebroken mens zijn en dan heb ik het alleen nog maar over het lichamelijke aspect.
Feit dat we vandaag moesten registeren en dat het dan pas morgen begint, doet me ook serieus balen. I mean cut the crap, ik had toch perfect morgen kunnen binnenlopen en mijn laatste dag afmaken in The Absolute Sanctuary (hell, ik heb zelfs den tuub in m'n gat oeten annuleren hiervoor :S) maar neen, dat ging niet. Dat zijn dan van die geitenwollensokkendingen waar ik het echt van op mijn heupen kan krijgen he. Moet uzelf ook niet te serieus nemen ook niet he.
Goed anyway, ben dus even aan het balen op het moment omdat ik zoiets heb van, ok het principe draait om 10 dagen stilte, meditatie en contemplatie, wat heeft dat in godsnaam te maken met op een pijnbank slapen ipv een gewone matras of u moeten wassen in een teiltje met een emmerke ipv onder een gewone douche, al was het begot een tuinslang. I mean, hell, in het gras slaapt ne mens nog beter dan op een houten bank hoewel ge hier dan waarschijnlijk wel levend opgevreten zou worden, dat is ook weer waar.
Dat zijn echt zo van die dingen die er voor mij dan toch weer een beetje over gaan precies. En dan heb ik het nog niet over het uurschema waarbij ge om 4u 's morgens ('s nachts dus eigenlijk) moet opstaan en tegen 18u30 in uwe nest moet kruipen. In mean, what the f###? Mediteren kan niet om 7u 's morgens ofzo? En waar moet ik mij in godsnaam mee bezighouden vooraleer in slaap te vallen aangezien niks mag buiten meditatie? Ik kreeg zonet wel even een visoen a la Betty van BB maar het is een gedeelde kamer dus dat lijkt me ook niet echt ideaal. :S
Maar goed, die stoom moest even van de ketel duidelijk. Ik bedoel, niet de Betty stoom maar de meditatieve frustraties (mooi gezegd he :)) Ik ga echter het vel van de beer niet proberen te verkopen vooraleer 'm geschoten is (of zoiets), dus ik ga stoppen met klagen en eerst ne keer zien wat het geeft. Ben nog niet eens begonnen begot :)
Dus wederom voor de voorlopig laatste maal typ ik mijn laatste woorden aan 1 Baht per minuut.
Let there be silence now ;)
donderdag 11 juni 2009
The Absolute Sanctuary Day 5
Day 5 was eigenlijk gisteren maar ben er niet meer toe geraakt om nog te bloggen.
Anyway, 's morgens de Pilatesklas gevolgd, supervermoeiend maar zeer effectief voor de buikspieren als je dat een paar keer per week zou kunnen volgen.
In de namiddag nog een keer met Lisa geen shoppen, op zoek naar gewone T-shirts omdat ik in het klooster niet in tanktops mag rondlopen. Heb dan ook 2 T-shirts en een fisher's pants op de kop kunnen tikken voor een 500 Baht (gelijk aan 12 euro zoiets)
Terug in het hotel een les hot yoga gevolgd. Begin deze specifieke les eigenlijk wel leuk te vinden alleen is 1,5 uur in een kamer van 37 graden soms net iets te lang. Daarna nog een laatste massage gehad: detox. Zeer zacht, met veel drukpunten op de inwendige organen dus soms wel pijnlijk maar uiteindelijk toch 1 van de betere massages die ik al heb gehad.
's Avonds met Lisa naar The Library gereden voor een cocktail. Is een supercool design hotel dat uitgeeft op het strand. We zaten maw in grote ligzakken met op 7 meter van ons de rollende golven en in de verte van die lampjes die in de lucht worden opgelaten. Heerlijk gewoon...
Momenteel ben ik al een uur mijn mails aan het doorgaan, kreeg net nog een super interessante aanbieding naast degene die ik al lopen heb, dus jeuj!!! Spannend! Ga straks gelijk bellen om te vragen hoe dringend ze me willen zien etc.
woensdag 10 juni 2009
The Absolute Sanctuary Day 4
Voor een keer de dag begonnen zonder yoga. Er stond immers een verwenvoormiddag gepland. Eerst en vooral een bodyscrub met koffie (jawel u leest dat goed), mijn lijf volledig laten insmeren met koffiedrasj, gezellig hoor :) gevolgd door een thai herbal wrap. Wat daarin zat, weet ik eigenlijk niet. Ik weet alleen dat ik eerst vol donkerbruine korrels zat en na de douche vol donkergele drab. Met die gele drab werd ik in de plastiek gedraaid en intrekken maar. En lang duren dat dat deed, het werd me daar zo warm in diene plastic, ik voelde mij bekans een worstenbroodje. Dacht op een bepaald moment dat ik er gewoon zo ging in blijven en dan konden ze mij in een sarcofaag naar huis sturen :). Nu, het resultaat mocht er zijn, een baby soft skin. Alleen spijtig dat degene die daar echt van had kunnen genieten aan de andere kant van de wereld zit momenteel :)
Anyway, after the body, the face dus volgde er nog een marine herbal facial, die zeker wel deugd deed maar ik begon het platliggen nu wel echt beu te worden (in totaal bijna 3 uur!) dus was blij toen dat achter de rug was. Denk overigens dat dat de laatste keer gaat zijn dat ik nog eens een facial laat doen. De eerste keer was in Belgie en toen is mijn huid na twee dagen compleet beginnen geirriteerd en uitgedroogd te raken. Deze keer keek ik in de spiegel en had ik 1 grote rimpel die van links naar rechts over mijn volledige voorhoofd liep. What the hell!! Nu weet ik gelijk waarom sommige mensen vroeg met botox beginnen. Ik kan jullie verzekeren, dat is op je 30ste echt geen zicht. Anyway, ben mijn eigen dagcreme er gelijk terug op gaan smeren en het rare verschijnsel is precies terug (en hopelijk nog voor een aantal jaren) verdwenen.
Goed, wat nog dan? In de namiddag was er een workshop EFT (Emotional Freedom Technique) door de fysioloog van het huis, Alistair, waar ik uiteraard naartoe wilde. Gelukkig bleek ik de enige te zijn waardoor ik gelijk een prive-behandeling kreeg, woehoew!
Nu, wat is EFT in een notendop of beter, wat heb ik van de theoretische uitleg onthouden tot nu toe: het is een healingtechniek waarmee je door het tokkelen (met je vingers) op de begin- en eindpunten van de energiemeridianen (een beetje zoals accupressuurpunten dus) die door je lichaam lopen, het opzeggen van een aantal mantra's en het visualiseren en fixeren van je aandacht op het pijnpunt je fysieke problemen kan verhelpen. In het gedachtegoed dat alle fysieke pijn die je ondervindt (en neen, dan heb ik het niet over een spierverrekking of een blauwe plek) afkomstig is uit een opgekropte negatieve emotie waardoor je energie niet fatsoenlijk door je lichaam kan geleiden.
Anyhow, open scepticus als ik ben, luisterde ik met volle aandacht naar zijn verhaal waarop hij besloot dat te illusteren met eem voorbeeld. Nu heb ik al jaaaaaren regelmatig last van mijn linkerschouder en deze werd dus het onderwerp van de sessie. Terwijl ik naar zijn voorbeeld op de verschillende energiepunten in mijn lichaam tokkelde, vergezeld van een aantal mantra's en het verhaal over de pijn en negatieve gevoelens die hierachter verschuild gingen (jeugdtrauma's zoals dat heet in vaktermen) loste langzaam maar zeker de spanning in dit gewricht op, I kid you not!
Ik heb er overigens niks aan om hierover te liegen. Soit, bij deze is mijn interesse in EFT zeker gewekt en ga ik daar zeker nog wat over opzoeken/lezen.
Dus dat wat de EFT betreft maar daarnaast had ik vanavond ook nog de tropical indulgence oftewel 4-hands massage die dus absoluut goddelijk (en soms ook wat pijnlijk) was. Twee paar handen die in perfecte harmonie je lichaam kneden alsof er een derde stond te dirigeren. Als je daar ooit de kans voor krijgt, gewoon doen!
Intussen heb ik overigens ook een mail terug ontvangen van het meditatie center op Ko Phan Ngan om te laten weten dat ik me op de 12de kan komen inschrijven als ik aan de volgende sessie van 13 tot 22 juni wens deel te nemen.
Heb daar trouwens weer zoiets vreemds mee meegemaakt gisteren toen ik aan het bloggen was. Ik had net geschreven dat ik over die stilte meditatie zat na te denken: doen of niet doen etc en wat hoor ik ineens op de radio: Simon & Garfunkel: The Sound of Silence! Freaky!!!
Goed, ik ben dus extreem bijgevolg of laten we liever zeggen dat ik geloof in tekens die op je weg komen en die je de weg wijzen naar je eindbestemming als jer er oog voor hebt, en dit was voor mij duidelijk een teken.
Zodus, heb even naar Bangkok Airways gebeld en die gaan me morgen laten weten of ik de datum van mijn retourticket naar Bangkok kan veranderen. En als dat zo is, ga ik in allerijl op zoek moeten gaan naar een matrasje om op te slapen.
Later meer dus...
Anyway, after the body, the face dus volgde er nog een marine herbal facial, die zeker wel deugd deed maar ik begon het platliggen nu wel echt beu te worden (in totaal bijna 3 uur!) dus was blij toen dat achter de rug was. Denk overigens dat dat de laatste keer gaat zijn dat ik nog eens een facial laat doen. De eerste keer was in Belgie en toen is mijn huid na twee dagen compleet beginnen geirriteerd en uitgedroogd te raken. Deze keer keek ik in de spiegel en had ik 1 grote rimpel die van links naar rechts over mijn volledige voorhoofd liep. What the hell!! Nu weet ik gelijk waarom sommige mensen vroeg met botox beginnen. Ik kan jullie verzekeren, dat is op je 30ste echt geen zicht. Anyway, ben mijn eigen dagcreme er gelijk terug op gaan smeren en het rare verschijnsel is precies terug (en hopelijk nog voor een aantal jaren) verdwenen.
Goed, wat nog dan? In de namiddag was er een workshop EFT (Emotional Freedom Technique) door de fysioloog van het huis, Alistair, waar ik uiteraard naartoe wilde. Gelukkig bleek ik de enige te zijn waardoor ik gelijk een prive-behandeling kreeg, woehoew!
Nu, wat is EFT in een notendop of beter, wat heb ik van de theoretische uitleg onthouden tot nu toe: het is een healingtechniek waarmee je door het tokkelen (met je vingers) op de begin- en eindpunten van de energiemeridianen (een beetje zoals accupressuurpunten dus) die door je lichaam lopen, het opzeggen van een aantal mantra's en het visualiseren en fixeren van je aandacht op het pijnpunt je fysieke problemen kan verhelpen. In het gedachtegoed dat alle fysieke pijn die je ondervindt (en neen, dan heb ik het niet over een spierverrekking of een blauwe plek) afkomstig is uit een opgekropte negatieve emotie waardoor je energie niet fatsoenlijk door je lichaam kan geleiden.
Anyhow, open scepticus als ik ben, luisterde ik met volle aandacht naar zijn verhaal waarop hij besloot dat te illusteren met eem voorbeeld. Nu heb ik al jaaaaaren regelmatig last van mijn linkerschouder en deze werd dus het onderwerp van de sessie. Terwijl ik naar zijn voorbeeld op de verschillende energiepunten in mijn lichaam tokkelde, vergezeld van een aantal mantra's en het verhaal over de pijn en negatieve gevoelens die hierachter verschuild gingen (jeugdtrauma's zoals dat heet in vaktermen) loste langzaam maar zeker de spanning in dit gewricht op, I kid you not!
Ik heb er overigens niks aan om hierover te liegen. Soit, bij deze is mijn interesse in EFT zeker gewekt en ga ik daar zeker nog wat over opzoeken/lezen.
Dus dat wat de EFT betreft maar daarnaast had ik vanavond ook nog de tropical indulgence oftewel 4-hands massage die dus absoluut goddelijk (en soms ook wat pijnlijk) was. Twee paar handen die in perfecte harmonie je lichaam kneden alsof er een derde stond te dirigeren. Als je daar ooit de kans voor krijgt, gewoon doen!
Intussen heb ik overigens ook een mail terug ontvangen van het meditatie center op Ko Phan Ngan om te laten weten dat ik me op de 12de kan komen inschrijven als ik aan de volgende sessie van 13 tot 22 juni wens deel te nemen.
Heb daar trouwens weer zoiets vreemds mee meegemaakt gisteren toen ik aan het bloggen was. Ik had net geschreven dat ik over die stilte meditatie zat na te denken: doen of niet doen etc en wat hoor ik ineens op de radio: Simon & Garfunkel: The Sound of Silence! Freaky!!!
Goed, ik ben dus extreem bijgevolg of laten we liever zeggen dat ik geloof in tekens die op je weg komen en die je de weg wijzen naar je eindbestemming als jer er oog voor hebt, en dit was voor mij duidelijk een teken.
Zodus, heb even naar Bangkok Airways gebeld en die gaan me morgen laten weten of ik de datum van mijn retourticket naar Bangkok kan veranderen. En als dat zo is, ga ik in allerijl op zoek moeten gaan naar een matrasje om op te slapen.
Later meer dus...
dinsdag 9 juni 2009
The Absolute Sanctuary day 3
Dag 3 loopt alweer bijna op zijn einde. Allez, tis te zeggen, het is hier net 18u dus ik veronderstel dat het in Belgie rond 13u moet zijn. Gisteren een fantastische aromatische massage gehad, daarna paar baantjes getrokken in het zwembad en 's avonds hot flow yoga gedaan. In totaal dus 3,5 uur yoga gedaan gisteren. Na de lessen nog eens in het zwembad gesprongen voor wat afkoeling, wel leuk als het om 20u 's avonds nog steeds warm genoeg is om dat te doen :)
Vanmorgen begonnen met om 8u een half uur pranayama (ademhalingsoefeningen) gevolgd door een uur detox yoga. Bewegingen waren wat rustiger en moest deze keer niet te lang in de posities blijven staan waar ik enorm blij om was. Heb dan ontbeten, wat gelezen en rond de middag met mijn yogalerares Lisa naar het centrum gereden. (Da mens is dus 50 heb ik vanmiddag ontdekt, maar die ziet er gewoon begin 40 uit, niet te doen!!!) Samen geluncht in een ander Spa hotel (eindelijk terug mijn eerste bord Pad Thai, jeuj! :) en daarna naar Dr. Fish gereden, een instituut dat eigendom is van Lola en haar echtgenoot, vrienden van Lisa. In dit instituut wordt niet alleen bikram yoga onderricht maar het meest interessante is dat ze een soort zuiveringstherapie doen waarbij je in een visbak moet zitten en kleine visjes de dode huidcellen van je lichaam eten, met tientallen tegelijk, LOL! Schijnt vooral interessant te zijn voor mensen met bepaalde huidaandoeningen zoals psoriasis (of hoe noemt dat weer?)
Ik heb de visjes gezien (een heleboel mini-goudvisjes maar dan eerder zwart van kleur) maar kon pas volgende week langskomen als ik therapie wilde doen. Kreeg wel een pasje voor een gratis bikramles :) En ik heb er een nieuwe yoga-outfit op de kop getikt, jeuj! :)
Soit, net terug op tijd in het hotel voor de hatha yogales om 16u30 en die heb ik dus net achter de rug. Ging niet echt fantastisch meer moet ik eerlijk bekennen. Zowat alle spieren in mijn lijf doen momenteel pijn, kan gewoon mijn eigen gewicht niet meer dragen. Of ben ik bijgekomen? :)
Nee serieus, need some rest for the muscles. Ga sebiet ne keer zien in de spa of er nog wat aan mijn schema kan worden veranderd. Zou zo blij zijn als ik er vanavond nog eentje kon doen...
Daarnaast een interessant gesprek gehad deze middag met een kerel die lifehealing therapieen geeft en waarvan ik aan het denken was om dat aanstaande zaterdag te gaan doen maar ik had ook al gemaild naar het silence meditation center op Ko Phan Ngan en als ik aan de volgende reeks wilde deelnemen, moest ik me al aanmelden op 12 juni voor 13u :S
Damn, this is gettin' complicated... Zit nu al te denken of ik dit moet doen of niet. Zou misschien wel 1 van de grootste uitdagingen in mijn leven kunnen zijn, een hel waarschijnlijk, 10 dagen niet praten!!! Ben ik nu echt gek aan het worden dat ik dit overweeg?
Eitherway, als ik dat doe, betekent dat ook dat ik hier vroeger dan gepland moet vertrekken en moet ik mijn massageschema opnieuw aanpassen. Misschien die detoxdag laten vallen dan? Idee van een spoeling staat me nog altijd niet aan moet ik zeggen :S
What can I say, alles voor de journalistiek?? :)
Vanmorgen begonnen met om 8u een half uur pranayama (ademhalingsoefeningen) gevolgd door een uur detox yoga. Bewegingen waren wat rustiger en moest deze keer niet te lang in de posities blijven staan waar ik enorm blij om was. Heb dan ontbeten, wat gelezen en rond de middag met mijn yogalerares Lisa naar het centrum gereden. (Da mens is dus 50 heb ik vanmiddag ontdekt, maar die ziet er gewoon begin 40 uit, niet te doen!!!) Samen geluncht in een ander Spa hotel (eindelijk terug mijn eerste bord Pad Thai, jeuj! :) en daarna naar Dr. Fish gereden, een instituut dat eigendom is van Lola en haar echtgenoot, vrienden van Lisa. In dit instituut wordt niet alleen bikram yoga onderricht maar het meest interessante is dat ze een soort zuiveringstherapie doen waarbij je in een visbak moet zitten en kleine visjes de dode huidcellen van je lichaam eten, met tientallen tegelijk, LOL! Schijnt vooral interessant te zijn voor mensen met bepaalde huidaandoeningen zoals psoriasis (of hoe noemt dat weer?)
Ik heb de visjes gezien (een heleboel mini-goudvisjes maar dan eerder zwart van kleur) maar kon pas volgende week langskomen als ik therapie wilde doen. Kreeg wel een pasje voor een gratis bikramles :) En ik heb er een nieuwe yoga-outfit op de kop getikt, jeuj! :)
Soit, net terug op tijd in het hotel voor de hatha yogales om 16u30 en die heb ik dus net achter de rug. Ging niet echt fantastisch meer moet ik eerlijk bekennen. Zowat alle spieren in mijn lijf doen momenteel pijn, kan gewoon mijn eigen gewicht niet meer dragen. Of ben ik bijgekomen? :)
Nee serieus, need some rest for the muscles. Ga sebiet ne keer zien in de spa of er nog wat aan mijn schema kan worden veranderd. Zou zo blij zijn als ik er vanavond nog eentje kon doen...
Daarnaast een interessant gesprek gehad deze middag met een kerel die lifehealing therapieen geeft en waarvan ik aan het denken was om dat aanstaande zaterdag te gaan doen maar ik had ook al gemaild naar het silence meditation center op Ko Phan Ngan en als ik aan de volgende reeks wilde deelnemen, moest ik me al aanmelden op 12 juni voor 13u :S
Damn, this is gettin' complicated... Zit nu al te denken of ik dit moet doen of niet. Zou misschien wel 1 van de grootste uitdagingen in mijn leven kunnen zijn, een hel waarschijnlijk, 10 dagen niet praten!!! Ben ik nu echt gek aan het worden dat ik dit overweeg?
Eitherway, als ik dat doe, betekent dat ook dat ik hier vroeger dan gepland moet vertrekken en moet ik mijn massageschema opnieuw aanpassen. Misschien die detoxdag laten vallen dan? Idee van een spoeling staat me nog altijd niet aan moet ik zeggen :S
What can I say, alles voor de journalistiek?? :)
zondag 7 juni 2009
Absolute Sanctuary Day 2
Ik eindigde mijn dag gisteren dus met anderhalf uur flow yoga.
Ik weet niet wat exact de flow was maar ik voelde me wel bijna gebroken achteraf. Ben dan ook in mijn kamer gekomen, gedoucht en op mijn bed neergeploft. Totaal geen hongergevoel en in slaap gevallen rond half 8 om om half 10 terug klaar wakker te springen en te beseffen dat de keuken al dicht was :S Nu had ik nog steeds geen honger en dacht ik dan maar gewoon verder te slapen tot de volgende dag, helaas was dat geen optie. Ik was klaarwakker en bleef klaarwakker tot half 2 's nachts. Heb bijgevolg mijn eerste boek al uit en ben gelijk aan het tweede begonnen: "De eenzaamheid van de priemgetallen" van Paolo Giordano.
Anyway, uiteindelijk dan toch terug in slaap gevallen en wakker geworden iets voor 9 met het besef dat ik de eerste yogales al had gemist, die om 8u30 begon. Volgende les (hot yoga) om 10u dus ik kon al niet meer te zwaar eten (lerares zei me zelfs dat zij helemaal niets kon eten voor een les hot yoga :S) Nu heb ik al een vrij lage bloeddruk, dus dat ging ik toch niet riskeren. At dus maar een half bordje verse ananas met banaan.
Om 10u naar de les dus. Je moet weten dat hot yoga gewoon yoga is die in een ruimte wordt gegeven opgewarmd tot een 35-37 graden zoiets. Na 5 minuten ben je dus kletsnat van het zweten en dat vervolgens anderhalf uur lang waarbij je je lichaam in tal van onvoorstelbare bochten wringt: de plank, de kameel, de strijder, de haas, de tafel, ... noem maar op.
Na gisterenavond dacht ik eerlijk gezegd niet dat mijn lichaam dit uberhaupt een tweede keer zosnel achter mekaar kon doen, but here I was yet again :)
Het menselijk lichaam is toch werkelijk tot straffe dingen in staat als je het mij vraagt. De grootste beperking die het heeft is zijn geest.
Anyway, ik zit nu terug in het restaurant te wachten op een hummuswrap en daarna heb ik mijn eerste massage. Meer nieuws later dus...
Ik weet niet wat exact de flow was maar ik voelde me wel bijna gebroken achteraf. Ben dan ook in mijn kamer gekomen, gedoucht en op mijn bed neergeploft. Totaal geen hongergevoel en in slaap gevallen rond half 8 om om half 10 terug klaar wakker te springen en te beseffen dat de keuken al dicht was :S Nu had ik nog steeds geen honger en dacht ik dan maar gewoon verder te slapen tot de volgende dag, helaas was dat geen optie. Ik was klaarwakker en bleef klaarwakker tot half 2 's nachts. Heb bijgevolg mijn eerste boek al uit en ben gelijk aan het tweede begonnen: "De eenzaamheid van de priemgetallen" van Paolo Giordano.
Anyway, uiteindelijk dan toch terug in slaap gevallen en wakker geworden iets voor 9 met het besef dat ik de eerste yogales al had gemist, die om 8u30 begon. Volgende les (hot yoga) om 10u dus ik kon al niet meer te zwaar eten (lerares zei me zelfs dat zij helemaal niets kon eten voor een les hot yoga :S) Nu heb ik al een vrij lage bloeddruk, dus dat ging ik toch niet riskeren. At dus maar een half bordje verse ananas met banaan.
Om 10u naar de les dus. Je moet weten dat hot yoga gewoon yoga is die in een ruimte wordt gegeven opgewarmd tot een 35-37 graden zoiets. Na 5 minuten ben je dus kletsnat van het zweten en dat vervolgens anderhalf uur lang waarbij je je lichaam in tal van onvoorstelbare bochten wringt: de plank, de kameel, de strijder, de haas, de tafel, ... noem maar op.
Na gisterenavond dacht ik eerlijk gezegd niet dat mijn lichaam dit uberhaupt een tweede keer zosnel achter mekaar kon doen, but here I was yet again :)
Het menselijk lichaam is toch werkelijk tot straffe dingen in staat als je het mij vraagt. De grootste beperking die het heeft is zijn geest.
Anyway, ik zit nu terug in het restaurant te wachten op een hummuswrap en daarna heb ik mijn eerste massage. Meer nieuws later dus...
zaterdag 6 juni 2009
Yoga en detox programma
Net mijn programma opgsteld voor de komende week. Hoewel het niet zeker is dat ik alle yogalessen ga kunnen volgen die ik er nu heb ingezet wegens misschien te zwaar, heb ik de week toch al gemakkelijk ingevuld gekregen met yoga, massages en zelfs een dag detox. Claire was dan ook meer dan behulpzaam om me de mogelijkheid te bieden om zoveel mogelijk verschillende behandelingen uit te proberen.
Wat de massages betreft, ziet de agenda er momenteel als volgt uit:
maandag 08/06: Aroma Therapy Massage (60 min)
dinsdag 09/06: Thai Massage (90 min)
woensdag 10/06: Coffee Body Scrub (45 min) + Thai Herbal Wrap (60 min) + Marine Herbal Facial (60 min)
EFT workshop (Emotional Freedom Technique)
donderdag 11/06: detox day!!! met een detox massage en uiteraard een sessie hydro colonial therapy - Oh my God, they're gonna put a tube up my... :)
vrijdag 12/06: Tropical Indulgence (ook wel 4 hands massage genoemd)
Fatburster workshop
zaterdag 13/06: Healing Hands massage + Reiki
zondag 14/06: vertrek
Daartussen lopen verschillende yogaklassen, zowel in de voormiddag als in de namiddag, bestaande uit: hatha yoga, yin yoga, hot yoga, flow yoga, pranayama, detox yoga, pilates en hot flow yoga
Bovendien eet ik ook nog eens de ganse dag vegetarisch. Net bruine rijst met een groentenwok (wortelen, broccoli, bloemkool, sesamzaadjes, cashewnoten) gegeten met soyasaus. My body is going to be sooo purified!! :)
Voor vandaag hou ik het nog rustig met een eerste les yoga van anderhalf uur om 16u30 en voor de rest lezen en zwemmen... een beetje genieten van de 32 graden warme zon zoals dat heet :)
Ben overigens aan de eerste van mijn boeken begonnen: "Hoe Starbucks mijn redding werd" van Michael Gates Gill, het waargebeurde verhaal van een creatief directeur bij JWT (NY) die ontslagen wordt op zijn 53ste, verlaten wordt door zijn vrouw en grote gezondheidsproblemen krijgt. Als hij 10 jaar later ook nog eens bijna dreigt failliet te gaan, neemt hij een job aan om toiletten schoon te houden en mensen te bedienen bij Starbucks. Deze job blijkt de beste job van zijn leven te worden.
Wat de massages betreft, ziet de agenda er momenteel als volgt uit:
maandag 08/06: Aroma Therapy Massage (60 min)
dinsdag 09/06: Thai Massage (90 min)
woensdag 10/06: Coffee Body Scrub (45 min) + Thai Herbal Wrap (60 min) + Marine Herbal Facial (60 min)
EFT workshop (Emotional Freedom Technique)
donderdag 11/06: detox day!!! met een detox massage en uiteraard een sessie hydro colonial therapy - Oh my God, they're gonna put a tube up my... :)
vrijdag 12/06: Tropical Indulgence (ook wel 4 hands massage genoemd)
Fatburster workshop
zaterdag 13/06: Healing Hands massage + Reiki
zondag 14/06: vertrek
Daartussen lopen verschillende yogaklassen, zowel in de voormiddag als in de namiddag, bestaande uit: hatha yoga, yin yoga, hot yoga, flow yoga, pranayama, detox yoga, pilates en hot flow yoga
Bovendien eet ik ook nog eens de ganse dag vegetarisch. Net bruine rijst met een groentenwok (wortelen, broccoli, bloemkool, sesamzaadjes, cashewnoten) gegeten met soyasaus. My body is going to be sooo purified!! :)
Voor vandaag hou ik het nog rustig met een eerste les yoga van anderhalf uur om 16u30 en voor de rest lezen en zwemmen... een beetje genieten van de 32 graden warme zon zoals dat heet :)
Ben overigens aan de eerste van mijn boeken begonnen: "Hoe Starbucks mijn redding werd" van Michael Gates Gill, het waargebeurde verhaal van een creatief directeur bij JWT (NY) die ontslagen wordt op zijn 53ste, verlaten wordt door zijn vrouw en grote gezondheidsproblemen krijgt. Als hij 10 jaar later ook nog eens bijna dreigt failliet te gaan, neemt hij een job aan om toiletten schoon te houden en mensen te bedienen bij Starbucks. Deze job blijkt de beste job van zijn leven te worden.
The Absolute Sanctuary
Weet je wat eigenlijk van harte aan te raden is?
Ergens 's avonds arriveren als het daar al donker is! Kwestie van de volgende morgen, als je de gordijnen openschuift een verbluffend uitzicht te hebben zoals ik dat daarnet had. :)
Ik ben intussen aan mijn eerste dag in The Absolute Sanctuary in Koh Samui begonnen, Thailands eerste yoga en detox retreat, en het bevalt me hier zeer goed. Heb net een 'coconut yogurt and fruit bowl achter de kiezen, tesamen met een Mother's Elixir, oftewel: fresh orange juice with a touch of live apple cider vinegar to strenghten the digestion :)
Anyway, heb over een half uurtje afgesproken met Claire Bostock, executive director van AS, voor een interview in het kader van Genieten, waarvoor ik dit artikel schrijf. Allemaal kopen dus, Thailand special komt dit najaar ergens uit (www.genieten.be)! ;)
Intussen heb ik al even geen nieuws meer gehad van Vijay, de Spa Manager van Amanbagh die ik leerde kennen tijdens mijn Indiatrip en die me had uitgenodigd om bij haar en haar familie te verblijven in juli. Echter, ik werd hier meteen bij aankomst al gebombardeerd met allerhande informatie zoals duiken met walvishaaien in Koh Tao en een silence meditation in Ko Phan Ngan. Zelfs uitgenodigd voor een full moon party vanavond maar nog niet echt zeker dat ik daar al meteen aan deel ga nemen want ik kom in de eerste plaats voor yoga en wellness... :)
Om met het voorgaande alleen maar te zeggen dat ik, als ik om 1 of andere duistere reden niets meer moest horen van Vijay, me ook wel op tal van andere manieren zou kunnen bezighouden... Bijvoorbeeld een week langer op deze eilanden en dus bijgevolg een week later naar Wat Po en daar dan ook wat langer blijven voor extra cursussen of gewoon de volgende weken blijven volgen zoals gepland en evengoed terug naar India gaan in juli. Maar dan eerder richting Goa, Rikshikesh of Haridwar voor een aantal yogacursussen.
Ik denk dat er sommige nu alvast het hoofd zitten te schudden met het gedacht dat ik nog maar 1 dag hier zit en alweer 1000 plannen ben aan het maken :)
Anyway, vandaag doe ik het alvast rustig aan. Na interview en rondleiding sebiet, installeer ik me met een boekske (heb er 8 bij ofzo, helft van mijn koffer :)) langs het zwembad en kom ik alleen nog maar overeind voor de yogales deze namiddag en mijn spa treatment :)
Ik ben dankbaar.
Ergens 's avonds arriveren als het daar al donker is! Kwestie van de volgende morgen, als je de gordijnen openschuift een verbluffend uitzicht te hebben zoals ik dat daarnet had. :)
Ik ben intussen aan mijn eerste dag in The Absolute Sanctuary in Koh Samui begonnen, Thailands eerste yoga en detox retreat, en het bevalt me hier zeer goed. Heb net een 'coconut yogurt and fruit bowl achter de kiezen, tesamen met een Mother's Elixir, oftewel: fresh orange juice with a touch of live apple cider vinegar to strenghten the digestion :)
Anyway, heb over een half uurtje afgesproken met Claire Bostock, executive director van AS, voor een interview in het kader van Genieten, waarvoor ik dit artikel schrijf. Allemaal kopen dus, Thailand special komt dit najaar ergens uit (www.genieten.be)! ;)
Intussen heb ik al even geen nieuws meer gehad van Vijay, de Spa Manager van Amanbagh die ik leerde kennen tijdens mijn Indiatrip en die me had uitgenodigd om bij haar en haar familie te verblijven in juli. Echter, ik werd hier meteen bij aankomst al gebombardeerd met allerhande informatie zoals duiken met walvishaaien in Koh Tao en een silence meditation in Ko Phan Ngan. Zelfs uitgenodigd voor een full moon party vanavond maar nog niet echt zeker dat ik daar al meteen aan deel ga nemen want ik kom in de eerste plaats voor yoga en wellness... :)
Om met het voorgaande alleen maar te zeggen dat ik, als ik om 1 of andere duistere reden niets meer moest horen van Vijay, me ook wel op tal van andere manieren zou kunnen bezighouden... Bijvoorbeeld een week langer op deze eilanden en dus bijgevolg een week later naar Wat Po en daar dan ook wat langer blijven voor extra cursussen of gewoon de volgende weken blijven volgen zoals gepland en evengoed terug naar India gaan in juli. Maar dan eerder richting Goa, Rikshikesh of Haridwar voor een aantal yogacursussen.
Ik denk dat er sommige nu alvast het hoofd zitten te schudden met het gedacht dat ik nog maar 1 dag hier zit en alweer 1000 plannen ben aan het maken :)
Anyway, vandaag doe ik het alvast rustig aan. Na interview en rondleiding sebiet, installeer ik me met een boekske (heb er 8 bij ofzo, helft van mijn koffer :)) langs het zwembad en kom ik alleen nog maar overeind voor de yogales deze namiddag en mijn spa treatment :)
Ik ben dankbaar.
In Bangkok...
Net aangekomen in Bangkok alwaar ik in de VIP-ruimte mag zitten wachten op mijn connecterende vlucht naar Koh Samui. Een mens kan het slechter treffen eerlijk gezegd :)
Heb er dan ook al een fantastische vlucht op zitten in business class met Etihad Airways via Abu Dhabi. Een ongelooflijke aanrader als je er ooit de centen voor kan missen. In Abu Dhabi mocht ik aanschuiven voor een rijkelijk ontbijtbuffet met bovendien een kwartier gratis rugmassage in The 6 Senses Spa. Ik zou er werkelijk snel aan gewend geraken.
Het leuke aan business class is dan ook niet alleen dat je onwaarschijnlijk veel plaats hebt en je zetel quasi plat kan gooien maar je eet en drinkt wat je wilt, zoveel je wilt en wanneer je maar wilt en... (dat vind ik persoonlijk vaak het leukst) je hebt een zeer ruime selectie aan nieuwe films die je naar hartelust kan kijken volgens hetzelfde principe (dus niet volgens een voorprogrammatie waardoor je de helft mist als je even naar het toilet moet)
Gevolg: ik heb nog bijna niet geslapen maar wel 3 films gekeken :)
Overigens een dikke aanrader voor vrouwen van alle leeftijden maar dan vooral de jongere generaties: "He's just not that into you"
Amai, had ik die in mijn pubertijd gezien, ik had mezelf een hoop hartzeer en liefdesverdriet bespaard gehad! :)
Maar in tegenstelling tot wat je zou denken, ben ik dus niet moe maar voel me kiplekker. Misschien omdat het allemaal weer zo spannend is. Misschien ook omdat ik terug in Thailand ben (het is immers alweer 2 jaar geleden). En natuurlijk valt het verschil met India nu ook huizenhoog op, gezien die trip nog maar enkele maanden geleden is.
Iedereen heeft er een andere mening over, I know, maar hier voel ik me toch nog steeds meer op mijn gemak dan in India.
Ben dan ook razend benieuwd naar het zuiden van Thailand gezien dat twee jaar geleden ook al op het programma stond maar dat ik niet meer heb kunnen doen vanwege een scooteraccidentje n Pai waardoor een vervroegde terugkeer naar Belgie genoodzaakt was...
Bon soit, nog geen wereldschokkend nieuws te vertellen dus, maar ik heb me toch al even aan mijn woord kunnen houden door een eerste buitenlandse blog te posten.
Las overigens nog een leuke uitspraak vandaag in de nieuze Goedele, afkomstig van good ol' Winston Churchill: "Wanneer 2 mensen dezelfde mening hebben, is 1 van hen overbodig"
I leave you to your thoughts... ;)
Heb er dan ook al een fantastische vlucht op zitten in business class met Etihad Airways via Abu Dhabi. Een ongelooflijke aanrader als je er ooit de centen voor kan missen. In Abu Dhabi mocht ik aanschuiven voor een rijkelijk ontbijtbuffet met bovendien een kwartier gratis rugmassage in The 6 Senses Spa. Ik zou er werkelijk snel aan gewend geraken.
Het leuke aan business class is dan ook niet alleen dat je onwaarschijnlijk veel plaats hebt en je zetel quasi plat kan gooien maar je eet en drinkt wat je wilt, zoveel je wilt en wanneer je maar wilt en... (dat vind ik persoonlijk vaak het leukst) je hebt een zeer ruime selectie aan nieuwe films die je naar hartelust kan kijken volgens hetzelfde principe (dus niet volgens een voorprogrammatie waardoor je de helft mist als je even naar het toilet moet)
Gevolg: ik heb nog bijna niet geslapen maar wel 3 films gekeken :)
Overigens een dikke aanrader voor vrouwen van alle leeftijden maar dan vooral de jongere generaties: "He's just not that into you"
Amai, had ik die in mijn pubertijd gezien, ik had mezelf een hoop hartzeer en liefdesverdriet bespaard gehad! :)
Maar in tegenstelling tot wat je zou denken, ben ik dus niet moe maar voel me kiplekker. Misschien omdat het allemaal weer zo spannend is. Misschien ook omdat ik terug in Thailand ben (het is immers alweer 2 jaar geleden). En natuurlijk valt het verschil met India nu ook huizenhoog op, gezien die trip nog maar enkele maanden geleden is.
Iedereen heeft er een andere mening over, I know, maar hier voel ik me toch nog steeds meer op mijn gemak dan in India.
Ben dan ook razend benieuwd naar het zuiden van Thailand gezien dat twee jaar geleden ook al op het programma stond maar dat ik niet meer heb kunnen doen vanwege een scooteraccidentje n Pai waardoor een vervroegde terugkeer naar Belgie genoodzaakt was...
Bon soit, nog geen wereldschokkend nieuws te vertellen dus, maar ik heb me toch al even aan mijn woord kunnen houden door een eerste buitenlandse blog te posten.
Las overigens nog een leuke uitspraak vandaag in de nieuze Goedele, afkomstig van good ol' Winston Churchill: "Wanneer 2 mensen dezelfde mening hebben, is 1 van hen overbodig"
I leave you to your thoughts... ;)
vrijdag 5 juni 2009
Toeval of...?
Weer een grappig iets. Zat gisterenmiddag te lunchen met een vriend van me, Mark, die al jaren actief is in de media en reclamewereld maar in zijn vrije tijd gepassioneerd sjamanisme beoefent en onderricht(www.schoolsjamanisme.be) en die me vertelde dat ik een keer de 4 inzichten van een zekere Don Miguel Ruiz moest opzoeken. Ik doe dat dus natuurlijk en ik kom terecht bij de 4 inzichten die ik zelf een paar berichten eerder postte. :)
Typisch ik weer! :S Info posten die thuis op je prikbord hangt en waarvan je niet meer weet waar je het in godsnaam hebt uitgeknipt!
We maakten ons overigens de bedenking, Mark en ik, hoe moeilijk het eigenlijk is om een persoonlijk gesprek (dus niet in professionele context) te voeren met iemand (partner, vrienden, familie, buren, collega's, ...) zonder daarbij:
1. te klagen over iets (gelijk wat)
2. te praten over iemand anders (in eender welke context)
Wat zou er eigenlijk gebeuren als we dat nu eens niet meer trachten te doen en enkel nog te praten over de dingen die je hebt meegemaakt (bij voorkeur met een positieve draai eraan), de dingen die je drijven/passioneren, dingen die je nog wil gaan leren, ...
Zeker een oefeningske om bij stil te staan de volgende keer dat je een conversatie aangaat. Ge gaat er van verschieten hoe makkelijk je in dat (toch wel) negatieve communicatiegedrag vervalt.
Hieronder nog wat backgroundinfo over de Heer Riguez voor de liefhebbers... ;)
Don Miguel Ruiz's - The Four Agreements
Don Miguel Ruiz's book, The Four Agreements was published in 1997. For many, The Four Agreements is a life-changing book, whose ideas come from the ancient Toltec wisdom of the native people of Southern Mexico. The Toltec were 'people of knowledge' - scientists and artists who created a society to explore and conserve the traditional spiritual knowledge and practices of their ancestors. The Toltec viewed science and spirit as part of the same entity, believing that all energy - material or ethereal - is derived from and governed by the universe. Don Miguel Ruiz, born and raised in rural Mexico, was brought up to follow his family's Toltec ways by his mother, a Toltec faith healer, and grandfather, a Toltec 'nagual', a shaman. Despite this, Don Miguel decided to pursue a conventional education, which led him to qualify and practice for several years as a surgeon. Following a car crash, Don Miguel Ruiz reverted to his Toltec roots during the late 1970's, first studying and learning in depth the Toltec ways, and then healing, teaching, lecturing and writing during the 1980's and 90's, when he wrote The Four Agreements (published in 1997), The Mastery of Love (1999), The Four Agreements Companion Book (2000), and Prayers (2001). Don Miguel Ruiz survived a serious heart attack 2002, since when his teachings have been largely channelled through seminars and classes run by his followers, notably his sons Don Jose Luis and Don Miguel Ruiz Junior. Like many gurus and philosophical pioneers, Ruiz has to an extent packaged, promoted and commercialised his work, nevertheless the simplicity and elegance of his thinking remains a source of great enlightenment and aspiration. The simple ideas of The Four Agreements provide an inspirational code for life; a personal development model, and a template for personal development, behaviour, communications and relationships.
woensdag 3 juni 2009
Initiatie Ayurveda
Gisterenavond naar lezing Ayurveda geweest. Ontdekt dat ik een Vata type ben, met Pitta op de tweede plaats en slechts een klein beetje Kapha (uitgesproken als 'Kapfa')
Wat is Ayurveda?
Het begrip Ayurveda bestaat uit "Ayur" (leven) en "Veda (weten/kennis) en kan het best vertaald worden als "de kunst om gezond en lang te leven"
De hoofdbedoeling van Ayurveda is dan ook om preventief te werk te gaan. Als je dan toch ziek wordt, biedt Ayurveda oplossingen om deze ziektes op een 'alternatieve' manier te genezen.
Het verschil met de klassieke geneeskunde zit dan ook in het feit dat Ayurveda een onevenwicht in de dosha's (Vata, Pitta en Kapha) ziet als oorzaak van de ziekte. Elke mens wordt namelijk geboren met een bepaalde samenstelling van deze 3 energieën.
Het is dus belangrijk om te weten dat deze 3 zelden op gelijk niveau zijn (en dit is dus ook absoluut niet noodzakelijk!) Wat wél belangrijk is, is dat de verhouding van deze 3 elementen tegenover elkaar constant behouden blijft.
Een voorbeeld: als je zoals ik in de eerste plaats het meeste vata hebt, dan pitta en dan kapha, dient deze verhouding dezelfde te blijven gedurende mijn ganse leven. Indien ik op een bepaald moment teveel vata zou hebben (meestal zit het onevenwicht in de onderlinge verhoudingen door een teveel aan je overheersende energie), zou ik dus in onevenwicht geraken en lichamelijke ongemakken en/of zelfs ziekte gaan vertonen.
Om te weten wat voor type je bent, laten ze je een enquête invullen die vaak al een eerste indicatie kan geven. Voor een definitieve bepaling laat je een polsslagmeting uitvoeren door een Ayurvedisch specialist. Die meting gaat als volgt: je legt wijsvinger, middelvinger en ringvinger langs elkaar onder je pols ongeveer en voelt je polsslag. Als je die voelt, duw je op die plaats je vingers dieper in je vel waardoor je je polsslag niet meer voelt. Hou dit ingedrukt en laat terug los. Naargelang de vinger waarin je je posslag het eerst terug voelt kloppen, word je overheersende element bepaald.
Voor Vata is dat de wijsvinger
Voor Pitta is dat de middelvinger
Voor Kapha is dat de ringvinger
Nu is dit leuk om te weten maar de kans is klein dat je hier daadwerkelijk zelf in slaagt. Ik dacht gisteren namelijk dat ik Pitta was terwijl de leraard duidelijk Vata mat :)
Had het anders ook wel kunnen weten want Vata staat o.a. voor: creatief, enthousiast, vrij, plezier, beweeglijk, reizen en sporten :)
Verdere kenmerken van een Vata:
- lacht gemakkelijk
- heeft snel kou
- tenger gebouwd, zowel in botten als in spieren
- creatief en met veel dingen tegelijk bezig
- droog en stug haar
- een droge huid
- een beweeglijk type
- dikwijls ongerust en angstig
- een enthousiaste aard
- praat graag en veel
Allez serieus? :)
maandag 1 juni 2009
Belgische wellness magazines en sites
Nog 4 dagen te gaan en 3 nachten te slapen. Hoewel de tijd razendsnel voorbij tikt, moet ik toch wel zeggen dat het hoog tijd wordt dat ik kan vertrekken.
Ben er mentaal echt klaar voor nu. Al is het maar omdat ik er horendol van begin te worden dat iedereen constant vraagt: En hoe voelt ge u? En wa zegt Rob daarvan? En wa zeggen uw ouders daarvan? En wa zegt uw bomma daarvan?
I mean seriously!! Ik weet dat iedereen het goed bedoelt maar ik heb echt geen goedkeuring/toestemming van iemand anders nodig om te vertrekken noch vertrek ik op wereldreis voor een jaar. Hoewel, wat dat laatste betreft, heb ik wel al met de idee gespeeld. Al was het maar om mijn opleidingen verder te kunnen zetten op internationaal niveau. Wouldn't that be great! Zit overigens ook met de idee te spelen om blog binnenkort wat uit te gaan versterken naar let's say een website. Een feel good website wel te verstaan. De idee is er al, nu nog een klein marktonderzoekje doen en ewa webdesign leren misschien? En dan zien of ge zoiets nog wat zou kunnen vercommercialiseren. Iemand tips, suggesties?
Heb namelijk het gevoel dat dat hele webwelzijn (cfr de welzijnsmagazines) sterk vertegenwoordigd is in onze buurlanden (vooral NL scoort hoog!) maar dat we in België weer een beetje achter de feiten aanhollen. Of vergis ik me?
Anyway, mijn nieuwe uitdaging: op zoek gaan naar Belgische websites en magazines rond wellness, yoga en psychologie. Iedereen die zich geroepen voelt om mee te helpen zoeken, please do...
Ben er mentaal echt klaar voor nu. Al is het maar omdat ik er horendol van begin te worden dat iedereen constant vraagt: En hoe voelt ge u? En wa zegt Rob daarvan? En wa zeggen uw ouders daarvan? En wa zegt uw bomma daarvan?
I mean seriously!! Ik weet dat iedereen het goed bedoelt maar ik heb echt geen goedkeuring/toestemming van iemand anders nodig om te vertrekken noch vertrek ik op wereldreis voor een jaar. Hoewel, wat dat laatste betreft, heb ik wel al met de idee gespeeld. Al was het maar om mijn opleidingen verder te kunnen zetten op internationaal niveau. Wouldn't that be great! Zit overigens ook met de idee te spelen om blog binnenkort wat uit te gaan versterken naar let's say een website. Een feel good website wel te verstaan. De idee is er al, nu nog een klein marktonderzoekje doen en ewa webdesign leren misschien? En dan zien of ge zoiets nog wat zou kunnen vercommercialiseren. Iemand tips, suggesties?
Heb namelijk het gevoel dat dat hele webwelzijn (cfr de welzijnsmagazines) sterk vertegenwoordigd is in onze buurlanden (vooral NL scoort hoog!) maar dat we in België weer een beetje achter de feiten aanhollen. Of vergis ik me?
Anyway, mijn nieuwe uitdaging: op zoek gaan naar Belgische websites en magazines rond wellness, yoga en psychologie. Iedereen die zich geroepen voelt om mee te helpen zoeken, please do...
Abonneren op:
Posts (Atom)
